ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω γιατί μπήκα στη διαδικασία να το γράψω όλο αυτό. Πλέον δεν έχει νόημα, δεν αλλάζει τίποτα. Ίσως να είναι η βαθύτερη ανάγκη της ψυχής να γράψει έναν επίλογο. Δε μπόρεσα ποτέ να σου πω πόσο σε αγάπησα και ούτε θα μπορέσω ποτέ. Γιατί τα λόγια ήταν τόσο αδύναμα για να εκφράσουν ένα πελώριο και ακατανίκητο συναίσθημα. Πες το αγάπη, πες το όπως θες. Εγώ ποτέ δεν του έδωσα όνομα. Ήσουν το μόνο άτομο που θα έκανα τα αδύνατα δυνατά για να είμαι μαζί του. Ώσπου ήρθε η μέρα που, όχι απλά έφτασα στα όρια μου, αλλά τα ξεπέρασα πέρα από κάθε φαντασία. Γιατί δεν άντεχα άλλο να πληγώνομαι, να πεθαίνω κάθε μέρα. Κάποτε μου 'χες πει πως το μεγαλύτερο ψέμα που θα μπορούσα να πω στον εαυτό μου ήταν ότι δεν ήθελα να σε ξανά δω. Τώρα είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Έφτασα σε ένα τέλμα και έπρεπε να πάρω μια οριστική απόφαση. Και πίστεψέ με ήταν η πιο επώδυνη. Αποφάσισα να βάλω ένα οριστικό τέλος σε αυτό το φαύλο κύκλο. Να σπάσω τα δεσμά που με κρατούσαν δεμένη με σένα. Μπορείς να με κατηγορήσεις ότι σε πρόδωσα. Έκανα όμως για πρώτη φορά κάτι που θα σταματούσε το μαρτύριο που ζούσα. Εκείνη τη μέρα έβγαλα από μέσα μου μια απίστευτη οργή για σένα και πίστεψα για πρώτη φορά ότι έχω τη δύναμη να σε βγάλω από τη ζωή μου. Δεν το μετάνιωσα ούτε για μια στιγμή. Να είσαι καλά όπου και να 'σαι. Όσο πιο ειλικρινά μπόρεσα να γράψω ό,τι δε μπόρεσα ποτέ να σου πω...