Μπα αν συνηθίσεις μοναξιά για χρόνια είναι καλύτερα από το να βρίσκεις κάτι μια φορά στο τόσο για μια μέρα και να βλέπεις ότι δεν προχωράει και να απογοητεύεσαι.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Μπα αν συνηθίσεις μοναξιά για χρόνια είναι καλύτερα από το να βρίσκεις κάτι μια φορά στο τόσο για μια μέρα και να βλέπεις ότι δεν προχωράει και να απογοητεύεσαι.
Είναι σαν τους μόνους που έχουν κάθε μέρα διαφορετική παρέα με την οποία βγαίνουν αλλά ''δεν τους γεμίζει''. Όταν κάποιοι συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει πραγματική μοναξιά, θα εκπλαγούν και οι ίδιοι.
Είναι μόνοι τους και μόνες τους αλλά ήταν με τη Κίτσα, Μήτσα, Κίτσο και Μήτσο...
Και η συνεχόμενη εναλλαγή συντρόφων εντείνει το αίσθημα της μοναξιάς και νομίζω πως το κανει και λίγο χειρότερο από την χρόνια έλλειψη συντρόφου.
Αν και καταλαβαίνω το point της εξομολόγησης η κατάληξη τελικά είναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις. Η πρόσκαιρη σεξουαλικη ικανοποίηση που επιδιώκουν αρκετοί για να καλύψουν το αίσθημα της μοναξιάς, τους αφήνει μετά με μεγαλύτερη αίσθηση κενού και μοναξιάς. Αν κάνεις τον κόπο να τους ρωτήσεις θα στο επιβεβαιώσουν.
Στο φινάλε αν είσαι καιρό μόνος σου, το ψιλό παίρνεις και απόφαση από ένα σημείο και μετά και πράττεις ανάλογα.