ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί είμαστε χώρια; Ξέρω όλα σου τα μικρά και τα μεγάλα. Ξέρω τα γλυκά σου κολλήματα που τόσο αθώα κορόιδευα μα ήξερες ότι τα λάτρευα καταβάθος. Ξέρω πως είσαι όταν ξυπνάς, τι ωραία που μυρίζεις, σαν μπέμπης σου έλεγα, ξέρω τα στραβά της δουλειά σου και πάντα προσπαθούσα να σε κάνω να γελάς και να τα ξεχνάς. Ξέρω πως κάνεις όταν αρρωσταίνεις και λες πως θα πεθάνεις,γίνεσαι τόσο τραγικός, κουκουλωμένος με το πάπλωμα μου άνοιγες την πόρτα, ξέρω πώς θέλεις τον καφέ σου το πρωί και πώς το απόγευμα, πως σου αρέσει να σου κάνω μασάζ όταν είσαι πιασμένος και μετά να κοιμόμαστε αγκαλιά, ξέρω τα αστεία που κάναμε μεταξύ μας μέσα σε κόσμο μόνο με τα μάτια και πάντα καταλαβαινόμασταν, ξέρω πώς σου αρέσει να περνάς τις διακοπές σου,τα ίδια είμαστε, ξέρω πως είσαι δοτικός με τους φίλους σου και γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν, ξέρω τα βιβλία που διαβάζεις και εγώ πάντα τα έκραζα,αλλά στο τέλος κολλούσα και τα διάβαζα κι εγώ και περνούσαμε ώρες στον καναπέ εγώ με το ένα και εσύ με το άλλο. Ξέρω τις ταινίες και τα θέατρα που σου αρέσουν και αρέσουν σε μένα τα ίδια και πάντα τα βλέπαμε μαζί γιατί κανένας φίλος μας δεν ήθελε να τα δει... Ξέρω τις σειρές που βλέπαμε απέξω και λέγαμε ατάκες μεταξύ μας και οι άλλοι μας κοιτούσαν σαν χαζούς που δεν καταλάβαιναν.Ξέρεις πώς σηκώνομαι το πρωί, ξημερώματα πριν φύγεις για τη δουλειά και σε φιλάω και σου λέω καλημέρα με το μαλλί κάγκελο από τον ύπνο.Ξέρεις πώς κάνω όταν γκρινιάζω, πώς κολλάω σε μικρά χαζά και κάνω ζήλιες, σου αρέσει να με πειράζεις γι αυτό και να γελάμε, ξέρεις πως στριφογυρνάω εκατό φορές μέχρι να με πάρει ο ύπνος και γι αυτό πάντα με έπαιρνες αγκαλιά μπας μείνω ακίνητη και σε αφήσω να κοιμηθείς, ξέρεις το βλέμμα μου όταν έχω κάνει ζημιά στο σπίτι σου και στο κρύβω, σου άρεσαν τα μικρά σημειώματα που σου άφηνα για να τα βρεις όταν θα γυρίσεις από τη δουλειά και να χαμογελάσεις λίγο, ξέρεις πως δε μπορώ να μαγειρέυω αλλά πάντα τα δοκιμαζες όλα και μετά τα έφτιαχνες καλύτερα από μένα, ξέρεις πως έχω καλό γούστο στα ρουχα και πάντα με έπαιρνες μαζί σου για ψώνια, ξέρεις πως τα πόδια μου είναι πιο κρύα από τα δικά σου και όταν ξαπλώναμε επίτηδες σε ακουμπούσα και φώναζες ότι σε παγώνω. Ξέρεις ότι σε εμπιστευόμουν πάντα και σε θαύμαζα, ότι πάντα έπαιρνα τη γνώμη σου σε όλα. Ξέρεις τι σκέφτομαι πριν το πω, ξέρεις τι θέλω να φάω για πρωινό και μου το φτιάχνεις μόνος σου κάθε πρωι, ξέρεις πως δε μπορώ να κοιμηθώ με κλειστά φώτα όταν ξυπνάς ξημερώματα να πας στη δουλειά και μου ανάβεις το φως στο διάδρομο για να μη ξυπνήσω. Αυτά κι άλλα τόσα..... Γιατί είμαστε χώρια;