ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τrue story!(απάντησα και εσένα θέλουμε για πρωθυπουργό!) (:

Μακάρι να είχα την εξουσία, αν κρίνω από το πόσα μπορεί να επηρεάσει ένας απλός Πολίτης όταν είναι αποφασισμένος..Βέβαια θα είχαμε και παρατράγουδα, όπως ποινικοποίηση της ασυναρτησίας και έξτρα περιορισμούς για τα ρομποτάκια μέχρι νεωτέρας. Επίσης ένα πρωτοποριακό Δίκαιο που θα φορούσε τις διαπροσωπικές σχέσεις. Τι εννοείς δεν επιτρέπεται να επεμβαίνει το Κράτος στις ανθρώπινες σχέσεις;; Ας ήμουν Πρωθυπουργός και θα σου έλεγα τι επιτρέπεται και τι όχι. Μεταβατικό θα ήταν καλέ το στάδιο, μέχρι να αναγκαστεί να ανθρωπέψει η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας (έξτρα μέτρα πάνω και σε αυτό). Ως τότε μπουντρούμι και άγιος ο Θεός.(:

Μην επηρεάζεσαι από το χαμογελάκι, σοβαρά μιλάω. Η ιδέα μου προκαλεί ευχαρίστηση γι' αυτό χαμογελάω.(:

* που θα ΑΦΟΡΟΥΣΕ

Χμμ κάτι μου λέει ότι θα τα επέβαλες χωρίς τη θέληση της πλειοψηφίας πάντως. Ακόμη και δίκιο να έχεις, νομίζω ότι θα τα έβλεπαν ως παραβίαση. Συμφωνώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει διαφάνεια στις διαπροσωπικες σχέσεις για όσο αυτές παρουσιάζουν πολλές φορές μια παθογένεια κι ότι επιτέλους το ψυχικό κόστος ενός ατόμου (δε πα να είναι απλά ευπιστος στα όρια της ανοησίας) θα έπρεπε να έχει αντίκτυπο σε περίπτωση δόλου ή τρομακτικής αδιαφορίας του αντίκτυπου της συμπεριφοράς μας. Πρακτικά σήμαινει βέβαια εκδίκαση των υποθέσεων ίσως και μετά θανατον. :) (πικρό γελακι) Να βάλεις καλυτερο έλεγχο κι άλλα κριτήρια πετυχημένου κι αξιόλογου πολίτη που θα επιβραβευονται κι αυστηρές κυρώσεις όπου υπάρχει δόλος και όχι αλλά παραθυράκια, πουντιασα σήμερα. :)

Γιατί πούντιασες; Τι κάνεις;Και γιατί δεν θα συμφωνούσε η πλειοψηφία; Δεν είναι αυτό από μόνο του τραγικά ύποπτο; Να σου πω και το άλλο. Αν ο Πρωθυπουργός αντί να αποφασίσει για τις εκκλησιαστικές λειτουργίες το άφηνε στην κρίση του Λαού (κάλπες βρε αδερφέ!) τι πιστεύεις ότι θα γινόταν; Ποιός θα πλήρωνε την νύφη, και θα υπήρχε τρόπος/προοπτική να αποζημιωθούν τα θύματα;Όταν όπως λες εύπιστοι άνθρωποι κακοποιούνται και πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, δεν θα έπρεπε να είμαστε διπλά και τριπλά αυστηροί με τους θύτες τους; Ποιός θα προστατέψει τους αδύναμους αν όχι το Κράτος; Δεν είχε δικαίωμα στη ζωή ο Βαγγέλης; Κι αν γνωρίζανε οι βασανιστές του με βεβαιότητα ότι θα σαπίσουν στη Φυλακή, μήπως λέω ο Βαγγέλης βρισκόταν σήμερα ανάμεσά μας;Κακοποιούνται ψυχές καθημερινά από ανθρώπους με παραβατικές συμπεριφορές που μένουν χωρίς συνέπειες. Η κακοποίηση δεν αφήνει πάντα ορατά σημάδια. Επιπλέον η κοινωνική ανοχή σε απερίγραπτες συμπεριφορές έχει πάει σε άλλο επίπεδο. Πολλοί άνθρωποι έχοντας γνώση καλομιλάνε και καλαμπουρίζουν με ανθρώπους που ασκούν κάθε είδους βία. Πως να νοιώθουν άραγε τα θύματά τους; Θα πρέπει να αποφασίσουμε με ποιανού το μέρος είμαστε, οι οπαδοί της εμμονικής "αρμονίας" και του "θέλω να τα έχω καλά με όλους" μου προκαλούν ανατριχίλα. Και ναι, είμαι ξεκάθαρα υπέρ της τιμωρίας ασυνείδητων. Τώρα κατά πόσο πρέπει να επιβραβεύεται μια αυτονόητη συμπεριφορά, δεν ξέρω κρατάω τις επιφυλάξεις μου. Ίσως τόσο όσο, για να επηρεαστούν ίσως και κάποιοι που δεν έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους ποιόν δρόμο θέλουν να ακολουθήσουν.Ναι, οι ανθρώπινες σχέσεις εμπεριέχουν ρίσκο. Άλλο όμως αυτό, και άλλο η κακόβουλη πρόθεση. Άλλο αυτό, και άλλο η απάτη. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που είναι υπό ψυχιατρική παρακολούθηση επειδή ανακάλυψαν ότι ο/η σύντροφός τους διατηρούσε παράλληλη σχέση. Τρελαίνονται, αμφιβάλλουν για την κρίση τους δεν μπορούν να εμπιστευτούνε πια άνθρωπο. Ποιός θα τους αποζημιώσει για την χαμένη τους ζωή; Έχουμε κάνει καραμέλα επιχειρήματα τύπου "οι άνθρωποι δεν είναι έπιπλα και δεν είναι κανενός". Δεν μου κάνει εντύπωση η λέξη "έπιπλα" που χρησιμοποιούνε πολλοί, βλέπουν τους ανθρώπους σαν αντικείμενα. Και αντί να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, χρησιμοποιούνε επιχειρήματα του κ@λου και εξηγήσεις που σε κάνουν να τραβάς τα μαλλιά σου. Έχουμε ακούσει και αν έχουμε ακούσει, από το "όλοι το κάνουνε" μέχρι "δεν φταις εσύ αγάπη μου που ξενοπ@διέσαι, αυτό σημαίνει ότι δεν σε καλύπτει ο συντροφός σου". Τι άλλο; Α ναι, η έλλειψη... υποσχέσεων αποτελεί άλλοθι για αχαρακτήριστες συμπεριφορές. Λες κι εγώ όταν γνωρίσω κάποιον, πρέπει να του υποσχεθώ ότι θα τον αντιμετωπίσω σαν άνθρωπο, ειδάλλως ας πρόσεχε αν εγώ προκύψω Δράκουλας. Μπορεί εγώ ρε παιδί μου να είμαι προχωρημένο μηχάνημα με όψη ανθρώπου, γιατί ο άλλος να μην σκεφτεί και αυτή την λογική και πιθανή εκδοχή;///////////////////////////////////////////////////

Θέλω μόνο να βάλω χαμογελάκια, δυστυχώς έχεις μεγάλο δίκιο σε όλα για μένα. Απλά έχω την εντύπωση ότι όταν μιλάς για ξεβολεμα και να κοπιάσουν έστω δημιουργικά και χορταστικά οι άνθρωποι σφυρίζουν ανέμελα. :)Κι εγώ πιστεύω ότι αντί να λέμε όλη την ώρα σε άτομα που θεωρούμε ότι είναι παθητικά γιατί είναι συμπεριφέρονται έτσι και δεν βάζουν τους άλλους στη θέση τους να βλέπαμε πόσο χώρο αφήνουμε για κακότροπες έως άθλιες συμπεριφορές αφήνουμε χώρο. Υ. Γ. "Και το παιδί για τα θελήματα του γραφείου, κλώτσησε τη γάτα" παραφρασμενο είναι απόσπασμα από κάποιο βιβλίο που δεν έχω διαβάσει αλλά ήταν μέσα σ' ένα άλλο βιβλίο που διάβασα αλλά τίτλος γιοκ. Νομίζω ότι το νόημα είναι ότι πολλοί σε όσους θεωρούν ότι τους παίρνει μπορεί να γίνουν βιαιοι ενώ μπορεί να σου πουν τόσα για την αισχρή στάση του αφεντικού πχ. Πολλά άτομα αναφέρονται μόνο στην κακοποίηση που βιώνουν ή πολλές φορές μιλάνε για κάτι που δεν έχουν βιώσει και ξεχνάνε επιμελώς όσα κάνουν οι ίδιοι. Γι αυτό το δικό σου μέτρο δε θα άρεσε σε πολλούς γιατί πολλοί εκεί που νιώθουν δυνατοί, κι ας γεύονται κακοποίηση, γίνονται θύτες. :)

Αφήνουμε πάρα πολύ χώρο, άπλετο χώρο όπως το λες. Αν δεν το κάναμε (ο καθένας ξεχωριστά) δεν θα ήταν δυνατόν να προκαλούσανε το κακό στο μέγεθος που το προκαλούν: θα φοβόντουσαν τις συνέπειες. Δεν φαντάζεσαι πόσων το μυαλό θα πήγαινε στη θέση του με αστραπιαία ταχύτητα, το έχω δει να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου. Το φαινόμενο που αναφέρεις στο τέλος, είναι πολύ συχνό. Έχω δει αρκετούς εργαζόμενους όταν γίνονται εργοδότες να κάνουν τα ίδια και χειρότερα με τα αφεντικά που είχαν οι ίδιοι. Η ώρα της αλήθειας χτυπάει όταν ένας άνθρωπος αποκτά εξουσία, το έχουμε ξαναπεί. Όσο δεν έχεις δει τον άλλον σε θέση ισχύος δεν ξέρεις ποιός είναι. Πολλοί άνθρωποι κουβαλάνε τρομερά κόμπλεξ και κρύβουν την κακία τους πίσω από την μάσκα του άκακου και αγαθού ανθρώπου. Δεν λένε ποτέ όχι και δεν δυσαρεστούνε κανέναν όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ. Όταν αυτή η τακτική γίνεται τρόπος ζωής, το ξέσπασμα είναι φοβερό σε βάρος άλλων ανθρώπων αν τους δοθεί η ευκαιρία. Και εννοείται ότι μέχρι τότε, θα σου πούνε πολλά για το τι τραβάνε από άλλους ασυνείδητους ανθρώπους. Βεβαίως μπορεί να μιλάει για κακοποίηση κάποιος και την ίδια στιγμή να παραβλέπει ότι είναι ο ίδιος θύτης. Από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα είναι γυναίκες που κακοποιούνε τα παιδιά τους και κλαίγονται επειδή οι άντρες τους τις κακομεταχειρίζονται. Ορισμένες το πάνε κι ένα βήμα παραπέρα, έχουν το θράσος να λένε ότι δεν χωρίζουν εξ αιτίας των παιδιών ή για το τι θα πει ο κόσμος. Κι αυτό σε μια εποχή που υπάρχουν παντού εκατοντάδες χιλιάδες χωρισμένοι γονείς. Άλλο τρανταχτό παράδειγμα ο άντρας που θα πάει στο σπίτι και θα ξεσπάσει στη γυναίκα για να "εκδικηθεί" την άσχημη συμπεριφορά του εργοδότη του. Όλα ανθρωπάκια που ξεσπάνε στον ασθενέστερο (οικονομικά ή όπως αλλοιώς) πιστεύοντας όμως ότι οι ίδιοι είναι τα θύματα και άξιοι παρηγοριάς και υποστηρίξης.Για να μην γράφω πάλι Βιβλία, να πω το εξής: θα έπρεπε να υπάρχουν πολύ πιο αυστηροί νόμοι για τους ηθικούς και έμμεσους αυτουργούς. Υπό τον φόβο της τιμωρίας θα αναγκαζόμασταν να θυμόμαστε πιο συχνά ότι είμαστε άνθρωποι. Γνωρίζοντάς το οι φυσικοί αυτουργοί θα τραβούσαν πολυ πιο συχνά το φρένο, και θα είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.