30.6.2015 | 16:19
Γιατί άραγε;
Σε όλους έχει συμβεί λίγο πολύ να περάσουν μια φάση που προσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Έτσι κι εγώ λοιπόν. Τους τελευταίους 2 μήνες υποφέρω.Σκέφτομαι συνέχεια τι είναι ζωή,γιατι υπάρχει ζωή,ποιος ο σκοπός της;Γιατί εγώ γεννήθηκα το 1996 κι όχι κάποια άλλη στιγμή γιατί από αυτούς τους γονείς γιατί εδω γιατι γιατι γιατι....ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΓΙΑΤΙ!Γιατί πεθαίνουμε; Κάνουμε έναν κύκλο,ζουμε ο,τι πρέπει να ζήσουμε κι οταν έρθει η στιγμή πεθαίνουμε; Αρνούμαι να δεκτώ ότι είμαι απλά άλλο ένα ρομποτακι που απλα θα σβησει οταν του τελέιωσει η μπαταρια! Κατι πρεπει να υπαρχει μετα...κατι!οτιδηποτε!!!αλλα οχι τιποτα!αυτο δεν το δεχομαι!!!!!!δεν αντεχω να το δεχτω!δεν αντεχω να δεκτω οτι ειμαι απλα αλλος ενας συμμετεχων στο παιχνιδι της ζωης που αν ειναι αρκετα καλος θα μεινει για αρκετο καιρο εντος ,αν ομως αποδειχθει οτι δεν ειναι και τοοσο καλος θα φυγει νωρις. Βλεπω στη σχολη ατομα με προβληματα υγειας και αναρωτιεμαι: γιατι σε αυτους;γιατι οχι σε αλλους; Γιατι η γειτονισσα μου μολις 21 χρονων και να παλευει εδω και μερικα χρονια με τον καρκινο; Γιατι η συμφοιτητρια μου να εχει τοσο μεγαλο ποσοστο αναπηριας; Νοιωθω τελειως απροστατευτη...και δεν ξερω τι να κανω!
