ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ομοφυλόφιλος και γάμος στην Ελλάδα είναι σαν το νερό με την φωτιά, θέμα ταμπού, βρίσιμο, χλευασμός και πολλά άλλα. Ποτέ στη ζωή μου δεν εμπόδισα κάποιον να κυνηγήσει τα όνειρά του, σε κανέναν δεν απαγόρευσα την αγάπη, γιατί να είμαι εκείνος τώρα που δεν μπορεί να αγαπήσει, δεν μπορεί να φιληθεί δεν μπορεί να πιάσει το χέρι του ανθρώπου που αγαπά; Γιατί οι άνθρωποι να με μισούν και ο νόμος να με απορρίπτει; Αγαπώ και αισθάνομαι, βρήκα έναν άνθρωπο που θα μπορούσα να δώσω τη ζωή μου για χάρη του, έναν άνθρωπο που στην αγκαλιά του αισθάνομαι ασφαλής, έναν άνθρωπο που με αγαπά πραγματικά! Το ερώτημα λοιπόν είναι: γιατί όταν τον φιλήσω στο μετρό στα πεταχτά πριν πούμε αντίο να ακούω ψιθύρους -ακόμα και φωνές- "παλιό-αδερφή" "πουστάρα" "θα κολλήσουμε τίποτα"! Πολλοί θα πουν "it gets better", όχι! Αρνούμαι να το δεχτώ αυτό, η ομοφοβία είναι θέμα νοοτροπίας, και για να αλλάξει η νοοτροπία θέλει πολύ χρόνο και απαιτεί αιματοχυσία (το έχει αποδείξει η ιστορία άλλωστε) άλλα εγώ δεν έχω χρόνο, ούτε είμαι διατεθειμένος να δώσω το αίμα μου, ούτε θέλω να το δώσει κανείς, θέλω πολύ απλά να είμαι ο εαυτός μου,στη χώρα μου, να μπορώ να αγαπήσω, να φιλήσω, να αισθανθώ, να παντρευτώ, να γεράσω με κάποιον να μου κρατάει το χέρι και να με αγαπά μέχρι τα βαθιά γεράματα να είμαι...Ελεύθερος! Αλλά μάλλον είναι ουτοπία η ελευθερία!