Απαντάς μόνη σου. Από την πολύ μοναξιά, άγχος και στεναχωρια και λόγω των προβλημάτων που σου ήρθαν μαζεμένα, αρρώστησες. Καταστάσεις ίσως που είχες αφήσει στην άκρη επειδή σε πίεζαν, και τώρα καλείσαι να αντιμετωπίσεις. Απομόνωση,(οικειοθελής ή μη) δεν έχεις κάποιον να μιλήσεις για αυτά που σε ταλαιπωρούν, και τα μαζεύεις όλα μέσα σου. Ίσως αν προσπαθούσες να ξαναχτίσεις τη ζωή σου, αργά και σταδιακά, να άλλαζε η ψυχολογία σου. Ίσως να έκανες πράγματα που σε γεμίζουν. Αν υπάρχει οικονομική δυνατότητα, ταξίδια, κάποια δραστηριότητα που σε χαλαρώνει. Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς τα οποία συναισθήματα, καλό θα ήταν ένα το δεις με κάποιον ειδικό. Καταλαβαίνω ότι όταν σου έρχονται πολλά μαζεμένα, είναι πολύ δύσκολο να τα διαχειριστείς, ζω κάτι αντίστοιχο άλλωστε. Αλλά οφείλεις να σταθείς στα πόδια σου πάλι, για τον εαυτό σου πρωτίστως.
9.7.2019 | 02:39
Γιατι Θεε μου ;
Ημουν παντα καλος ανθρωπος κι ας μην βρηκα εγω την αγαπη απο γονεις και συγγενεις. Μεγαλωσα σε ενα σπιτι που επικραττουσε τρελα και κακια. Εγω ομως ημουν δυνατη και ειπα οτι δεν θα γινω σαν αυτους. Βοηθησα ανθρωπους και εχω κανει αναριθμιτες καλες πραξεις επειδη μου αρεσε και οχι επειδη επρεπε. Τελικα το αποτελεσμα ηταν να αρρωστησω απο μεγαλη μοναξια και στεναχωρια. Οσοι αγαπουσα πεθαναν ή εφυγαν σε αλλη χωρα. Αρχιζω να πιστευω οτι ο Θεος (ή οποια αλλη δυναμη υπαρχει ) με εγκατελλειψε. Ενα μονο σκεφτομαι " Γιατι περασα τοσες δοκιμασιες απο μωρο παιδι " Και αφου δεν εγινα κακος ανθρωπος γιατι συνεχιστηκαν ;
7
