ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δίπλα μου -μεσοτοιχία- υπάρχει ένα μικρό ξενοδοχείο που δε λειτουργεί πια. Κάθε χειμώνα ο ιδιοκτήτης του, ο οποίος είναι εισοδηματίας και δεν εργάζεται, γκρεμίζει τοίχους με τη βαριά, χρησιμοποιεί κομπρεσέρ, σφυριά , μπλακ & ντεκερ κι ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε και πετάει τα χώματα και τις πέτρες που βγάζει απ το μπαλκόνι του(!!) , σ ενα φορτηγό από κάτω.Αυτό σημβαίνει κάθε μέρα εδώ και 5 χρόνια. Επί 5 συναπτά έτη το σπίτι μου τρέμει συθέμελα , ο ήχος είναι εκκωφαντικός (πραγματικά σε τρελαίνει)και φυσικά όλη η σκόνη μπαίνει σπίτι μου.Θα του μιλούσα, αλλά ο άνθρωπος είναι αγροίκος, μια φορά του μίλησα πριν χρόνια, για ένα άλλο θέμα, ευγενικά και με σκυλόβρισε.Σκέφτομαι να πάω στην αστυνομία αλλά δε ξέρω, φοβάμαι γιατί όλοι οι αστυνομικοί είναι φίλοι του, τους μαζευει τα καλοκαιρια από κάτω και πίνουν ρακές, οπότε μάλλον τζίφος.Ασε που θα του το πουν κι όπως μου λέει η γειτόνισσα, την άλλη μέρα θα βρω σκασμένα τα λάστιχα του αυτοκινήτου μου (στη καλύτερη)Αυτή η ιστορία φαίνεται ότι θα συνεχίζεται αιώνια ο τύπος δε παίρνει συνεργείο για να τελειώσει το κάνει για να περάσει η ώρα του.Εκτός του να μετακομίσω αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποια λύση κι απλώς δε μπορώ να τη σκεφτώ.Φτάνω στο σημείο να τον μίσω και να θέλω να πεθάνει, ποτέ δεν έχω νοιώσει έτσι..Θα σαλτάρω...η αγανακτισμένη γειτόνισσα