ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε θα αναφέρω το όνομα σου. Δυστυχώς δε μπορώ να σου μιλήσω. Είναι καλύτερο ίσως και για τους δυό μας. Σε σκέφτομαι σχεδόν κάθε στιγμή της ημέρας. Ξέρω πως με σκεφτεσαι κι εσύ. Δεν αναφέρω το όνομα σου. ¨ολοι ξέρουν ότι με πονάει και κάνουν επίσης σα να μην υπήρξες ποτέ. Μου χάρησες τόσα πολλά. Πότε δεν ήσουν δικός μου. Και ήσουν και δεν ήσουν. Έχεις μπει μέσα στην καρδιά μου και δε θα βγεις ποτέ. Δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ ποτέ μου. Μα αν κάποτε σε συναντήσω τυχαία δεν ξέω πως θα συμπεριφερθώ. Θα χαρώ να μάθω αν είσαι καλά. Δεν έχω καν το τηλέφωνο σου. Σου ζήτησα να μη με ενοχλήσεις ποτέ. Αν όμως μου ευχηθείς καλή χρονιά θα είναι το καλύτερο δώρο για μένα. Γιατί θα ξέρω ότι δεν ξέχασες. Δε μπορεί να ξέχασες. Κανείς μας δε θα ξεχάσει. Εμείς οι δύο πάντα, οπου κι αν έιμαστε ποτέ δε θα ξεχάσουμε. Θα με σκέφτεσαι και θα σε σκέφτομαι. Είναι μία νοερή υπόσχεση. Αυτό που ζήσαμε δε θα διαγραφεί ποτέ. Ποτέ δε ρωτάω τους φίλους σου τι κανεις. Αραγε ρωτάς εσύ για μένα; με πονάει να σκεφτομαι όσα περάσαμε και πως λόγω συνθηκών, παρολο που νιωθουμε τα ίδια πραγματα δε θα ειμαστε ποτέ μαζι΄. Σ αγαπάω. Ποτε δε στο ειπα. Δε προλαβα. Δε το επετρεψαν και οι συνθηκες. Ξερω οτι το καταλαβαινεις. Ακομη και τωρα που δεν εχουμε επαφες το νιωθω πως το ξερεις. Μόνο εγώ κι εσυ ξερουμε. Εγώ. Κι εσύ. Ας τραωήξει ο καθένας το δρόμο του κι ας συνεχίσει με κάποιον άλλο. Ομως μπα. Ποτε δε θα ειναι το ιδιο. Ουτε για σενα ουτε και για μενα. ¨ομως ο καθενας θα χαρει με τη χαρα του αλλου. Γιατι σε μας δεν υπηρχε εγωισμός. Εμεις είμασταν αλλο.