Είναι λογικό να σκέφτεσαι έτσι. Αν κρίνω από τα λεγόμενα σου, πάνω από 23 χρονών δεν είσαι. Είναι μία τελείως μεταβατική ηλικία, που σιγά σιγά γίνεσαι από κοριτσάκι γυναίκα, και αυτό τρομάζει πολλές φορές. Πρέπει να κάνεις πραγματικά ότι σε ευχαριστεί, να περνάς όμορφα, και να μην σκέφτεσαι ότι πρέπει να κάνω αυτό ή εκείνο. Αν δε σου αρέσει η σχολή σου, μπορείς να δώσεις κατατακτήριες και να μπεις κάπου που σου αρέσει. Κυνήγησε τα όνειρα σου. Για τις σχέσεις με τους φίλους αλλά και με το άλλο φύλο, και εδώ πέρα υπάρχει μία καμπή, διότι τώρα όσο μεγαλώνουμε πραγματικά, καταλαβαίνουμε το νόημα της πραγματικής φιλίας, και επίσης το νόημα μιας πραγματικής σχέσης. Αυτά όμως έρχονται μόνα τους... Μην εκβιάζεις καταστάσεις! Ζησε τη ζωή σου, και όλα θα πάνε καλά :) Φιλικούς χαιρετισμούς ;)
23.5.2016 | 18:22
God has humor
Εχει εδω και μερικες μερες που ολα ειναι μπερδεμενα μεσα στο μυαλο μου.Νομιζω οτι μετανιωσα για τη σχολη που επελεξα,δεν ξερω τι θελω να κανω πραγματικα στη ζωη μου(τοσο επαγγελματικα) αλλα και ερωτικα:νομιζω οτι κατι κανω λαθος ολη την ωρα και δεν ξερω γιατι.Ωρες-ωρες θελω να διαγραψω τα παντα-να κανω ενα φορματ-και να ξανα-ξεκινησω παλι απο την αρχη.Και δεν ειναι μονο αυτα που προανεφερα που αναθεωρω αλλα και για τα ατομα που ειναι διπλα μου:ποιοι ειναι τελικα φιλοι(αν υπαρχουν πραγματικοι φιλοι που να μπορεις να εμπιστευτεις) και ποιοι γνωστοι;μηπως ολοι μας προσπαθουμε να τα εχουμε καλα με ολους και να δειχνουμε κοινωνικοι ενω στην πραγματικοτητα ο,τι λεμε δεν το εννοουμε;Πραγματικα δεν ξερω τι συμβαινει,δεν ξερω τι να κανω και πως πρεπει να το κανω.Σημερα παρεξηγηθηκα με μια φιλη μου,η οποια με ειχε λιγο "γραμμενο" να το πω λαΪκα αλλα δεν προλαβα να της πω απο το τηλεφωνο αυτα που ηθελα-βλεπετε μονο απο το τηλεφωνο μπορουμε και μιλαμε αφου δεν μπορω να τη δω λογου του φορτου της και αυτο αραια και που-.Απο την αλλη ειναι ενα αγορι που μου εχει κεντρισει το ενδιαφερον και ειναι η πρωτη φορα που νιωθω ερωτικη ελξη με ενα αγορι και δεν ξερω πως να το διαχειριστω ολο αυτο το θεμα.Πραγματικα εχω κουραστει με την ολη κατασταση και δεν ξερω με ποιον να μιλησω για ολα αυτα,γι'αυτο τα γραφω και εδω.Φοβαμαι πως αν συνεχισω να σκεφτομαι ετσι σιγουρα θα χασω το νοημα της ζωης κατι το οποιο ειναι το χειροτερο για εμενα καθω θεωρω πως η ζωη ειναι για να την χαιρομαστε και να περναμε καλα,να χαμογελαμε και να ειμαστε χαρουμενοιΟπως καταλαβαινετε ολα πανε λιγο χαλια και αρχιζεις να πιστευεις πως ο Θεος(αν υπαρχει) εχει χιουμορ...και μαλιστα καλο!Καθε προταση δεκτη και καθε βιβλιο που θα μπορουσε να με βοηθησει ευπροσδεκτοΣας ευχαριστω εκ των προτερων και συγγνωμη για το κατεβατο :)
1