Χάθηκε η μπέσα.
Δεν ήμουν μπροστά. Δεν ξέρω πως έγινε. Κάθε φορά που κάνω παραγγελιά, τον σκέφτομαι. Το ζεϊμπέκικο ειναι προσωπική εξομολόγηση. Δεν χρειάζεται να ξέρεις να ακούς, απλά να τον θωράς καθώς κινείται. Χαρούμενα μαντάτα δεν έφερε ποτέ, μόνο πόνο καλά κρυμμένο. Κοίτα τον. Σου θυμίζει κάτι;
Βεργούλες. Πόνος οξύς και αιφνίδιος. Ορατό σημάδι δεν υπάρχει. Το ρημάδι το μυαλό ειναι εκεί να στο θυμίζει. Σε έτσουξε. Θα το αφήσεις έτσι; Θα το κρύψεις. Κάτω απο τον σκύλο που γαβγίζει με μένος. Φοράς το χαμόγελο σου και προχωράς. Μα δεν ξεχνάς. Πρέπει;
Σκάρτος. Χειρότερο κι απο βρισιά. Χαρακτηρίζει την πάστα σου, όχι την αντίδραση σου. Εν βρασμώ, δε τη χρησιμοποιείς ποτέ. Έρχεται σαν λύτρωση μετά απο σκέψη. Θυμός. Συχγώρεση. Ξανά και ξανά. Δε βαρέθηκες. Γεμίσαμε απο δαύτους. Είσαι απο αυτούς; Φοβάμαι. Κι αν εισαι;
Καθάριο βλέμμα. Όχι κούτελο. Σε κατάλαβα. Σε είδα να πονάς και να μη λες κουβέντα. Μια στροφή ήταν αρκετή. Ένα 'αχ' στο διάλειμμα απο το βροντερό χαμόγελο σου. Χορεύεις σκυφτός. Τα μάτια σε προδίδουν. Στατικά. Μαζεύεις τα χέρια πάνω σου. Οι βεργούλες στα έχουν ματώσει. Τα κρύβεις. Τα πόδια σου χτυπούν σαν αστραπές. Ακαριαία και χωρίς μανούρα. Σε κατάλαβα. Συμπάσχω.
Τελείωσε. Σήκωσε το κεφάλι. Σε χειροκροτούν. Εσυ πονάς. Λιγότερο αυτη τη φορά. Μακριά απο τους σκάρτους. Ύπουλα χτυπούν. Έχε εναν καλό φίλο κι έναν καλό εχθρό. Χρήσιμοι κι οι δυο. Ο σκάρτος πουθενά. Άσε τον σκύλο ελεύθερο να τον δαγκώσει. Εκφράσου. Κλάψε. Αγάπα. Τον διώχνουν μακριά.
Κι αν συναντήσεις έναν απο αυτούς, κάνε ότι κι ο Κοεμτζής. Κιμπάρικα όμως. Όχι με μαχαίρι. Χτύπα τον με βλέμμα καθαρό. Θα καταλάβει. Κι αν όχι, θα μείνει μόνος. Κάντον με το ζόρι. Άνθρωπο.
σχόλια