ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 22 χρονών και σπουδάζω στην Θεσσαλονίκη 4 χρόνια περίπου αλλα θέλω ακόμα για πτυχίο. Έκανα κάποια ιδιαίτερα σε μια ξένη γλώσσα που χρειάζεται για την σχολή μου ολο τον Ιουλίο μεχρι μέσα Αύγουστου. Εδω και 3 βδομαδες σταματήσαμε τα μαθηματα για διακοπές. Αυτες οι 3 βδομαδες ήρθαν απο την κολαση! Πρωτη βδομαδα ολα καλα και ωραια...Δευτέρη βδομαδα χωρίζω με το παιδι που τα ειχα τους τελευταίους μήνες.Λιγες μερες μετα συνεβη κατι το οποιο με ταρακούνησε περισσότερο και με εκανε να θέλω να μισω τον εαυτο μου. Κατσαμε οικογενειακώς και συζητησαμε περι σχολής,ποια μαθηματα χρωστάω,πως βλεπω το μελλον στην σχολή μου,πως πανε τα μαθήματα με τον καθηγητη και αλλα πολλα.Καταληξαμε να τσακωνόμαστε εγω και ο Πατερας μου για ολα αυτα.Με εκανε να νοιωσω πως ειμαι μια άχρηστη. Δεν ακουσα καλο λογο ποτε για τα μαθηματα που περασα και οταν λεω ποτε εννοώ ΠΟΤΕ ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΠΟΥΔΑΖΩ!! Παντα τόνιζε τα αρνητικά.Για αλλη μια φορα εγινε το ιδιο λοιπον.Μου ελεγε οτι χρωσταω πολλα μαθηματα,γιατι δεν τα περνάς και τα εχεις τωρα τον Σεπτέμβρη,γιατι το ενα γιατι το αλλο. Καθε γονιος ξερω και καταλαβαίνω πως ανησυχεί για το παιδι του και θελει να το δει να επιτυγχάνει στην ζωη του αλλα αυτο εφτασε σε αλλο επιπεδο. Σε μια στιγμη μου λεει κομμενα τα εξω καθε μερα θα εισαι σπιτι και θα διαβαζεις(?) να το πεις και στις φιλες σου να μην σε ξεσηκώνουν(??) Καθε μερα που τον εβλεπα ελεγε πανε διαβασε τωρα και κλεινομουν στο δωματιο μου. Του εχω μιλησει απειρες φορες για το οτι αυτο δεν βγαζει πουθενα και πως εγω ηδη επιλεγω λιγες φορες την εβδομαδα να βγαινω εξω γιατι ειμαι απο μονη μου πολυ down to earth κοπελα και δεν γουσταρω τα κλαμπακια και τα ποτα καθε μερα αλλα αμα βγω θελω να ξεσκαω και να ξεχναω τα προβλήματα μου για λιγο.Περνανε 5 μερες οπου δεν ακουγα καλημερα τι κανεις εισαι καλα? αλλά διαβασε χ10 φορες μεσα στην μερα. Τι καταλαβε? Αναγκαζόμουν να πω στις φιλες μ οτι κατι εχω και δεν μπορω να βγω Ε Λ Ε Ο Σ!!! Εν τελει δοκιμασα να τους πεισω για να βγω (δεν πιστευα οτι 22 χρονών θα το εγραφα αυτο). Ενω ετοιμαζόμουν αρχισαν : Οι φιλες σου δεν εχουν αναγκη δεν εχουν μαθηματα να χρωστανε (που να ξεραν κιολας) δεν τους νοιαζει η σχολη τους μην κανεις σαν αυτους και μην αργησεις! Χαλασε η διαθεση μου και εξω ημουν λες και ειχα βαλει απλα μια μασκα και εκανα οτι περναω τελεια ενω μεσα μου ολοι οι καυγαδες ολα τα λογια ακομα και αυτα που μου ελεγαν πριν βγω δεν ελεγαν να βγουν απο το μυαλο μου,ενοιωθα πνιγμενη ακομα και εκεινη την στιγμη που ειχα φυγει απο το σπιτι μου.Ενοιωθα ΧΑΛΙΑ δεν εχω ξανανοιωσει τοσο σκουπιδι στην ζωη μου ηθελα απλα να φυγω και να παω να κλαψω καπου και να γυρισω σπιτι στην μιζερη κατασταση μου. Ηθελα να παω για μπανιο και μου ειπαν παλι : Οι φιλες σου ομως δεν εχουν εγνοιες εσυ εχεις πλανο στην ζωη σου μην το ξεχνας! Πηγα για μπανιο και ειχα παλι το ιδιο ψυχοπλακωμα μεσα μου αλλα δεν το αφησα να βγει ποτε ουτε καν στην κολλητη μου που ξερει τα παντα. Δεν ηθελα να μιλησω σε κανεναν για την κατασταση μου. Με πηραν τηλεφωνο για να μου υπενθυμίσουν οτι μολις γυρισω πρεπει να διαβασω! ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΖΑ ΜΟΛΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΣΟΥ! Δεν μου αρεσει να μου επιβάλλει κανεις με τέτοιο τροπο κατι γιατι δεν το κανω με την καρδια μου μετα.Με ψυχοπλακωνουν ετσι αλλα στο τελος λενε ενδιαφερομαστε για την ψυχολογια σου....*insert facepalm meme here* Ποια ψυχολογια ακριβως? Που εχω 5 μερες κλαιω συνεχεια νοιώθω οτι εχω απογοητευσει τους πάντες και που κανω εξω οτι ειμαι καλα?Θέλω απλα αυτη η μαλάκια να τελειωσει. Δεν ακουνε τιποτα απο αυτα που νοιωθω τοσο καιρο και δεν τους νοιαζει αν ειμαι καλα...με βλεπουν στο σπιτι να κυκλοφορω και δεν βλεπουν οτι το παιδι τους δεν ειναι καλα ψυχολογικα.Κοιταζομαι στον καθρέφτη και βλεπω τον εαυτο μου τελειως διαφορετικό.Εχω ξεκινησει να κανω πραγματα για μενα και την σχολη μου τον τελευταιο χρονο και εχω φτυσει αιμα να βγαλω αλλη μια χρονια στην σχολη μου.Πηρα καθηγητη στο σπίτι για να με βοηθησει γιατι πραγματικά την εχω δει αλλιώς με την σχολη μου και θελω να νοιωθω πιο ανεξάρτητη,θελω να βρω δουλεια για να εχω τα δικα μου χρηματα τώρα που θα γυρισω τον Σεπτέμβριο. Βρηκα εναν καθηγητη διαμαντι πραγματικα.Εκτος απο καθηγητης ειναι και παιδαγωγος και δεν με πιεσε ποτέ του το μαθημα ειναι ευχαριστο και μου ανεβαζει καθε φορα την ψυχολογια και με στηριζει σε καθε τι.Δεν τον ενδιαφέρουν αμα χρωσταω μαθηματα γιατι μου λεει πως θα ναι διπλα μου απο τωρα για τα επομενα.Τον γνωρισα μεσω συμφοιτητριας μου και την βοηθησε παρα πολυ...Με πολυ καλη ψυχολογία μπορεις να κανεις τα παντα! Μακαρι να ηταν ετσι και οι δικοι μου άνθρωποι και να μην χρειαζεται να νοιωθω καλα ψυχολογικα απο εναν αγνωστο καθηγητή.Περιμενω πως και πως να του τα πω ολα αυτα απο κοντα να με ακουσει και να ηρεμησει το μυαλο μου γιατι τα εχω δει ολα εδω μέσα. *Παιδια συγνωμη για το μεγαλο κειμενο δεν εχω σε ποιον να τα πω ολα αυτά ή τουλάχιστον δεν ειμαι ετοιμη να τα μοιραστώ με καποιον ακόμα και αυτη την στιγμη βρισκω παρηγορια στις εξομολογήσεις εδω. Καλο σας βραδυ και σας χιλιο ευχαριστω για τον χρονο σας