ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θα τα πω εδω σε σενα.. γιατι ξερω οτι δεν θα παρεξηγηθει απο εναν αγνωστο ουτε η παρακορυση μου ουτε η απολυτοτητα μου.. τον αγαπαω.. τον αγαπω τοσο που σε 5 χρονια θελω να ειμαστε επισημα μαζι, να μενουμε μαζι και να κανω τα παιδια του. τοσο τον αγαπω. και μου λεει οτι με αγαπαει και λοιωνω απο χαρα.. και ας αισθανεται οτι τωρα δεν ειναι αρκετο. δεν ειναι τα παντα για μενα αλλα τωρα που αισθανομαι οτι τον χανω τωρα καταλαβαινω τι θα εκανα για αυτον τον ανθρωπο... υπομονη... ενα χαρακτηριστικο που δεν το εχω και γιαυτον μαθαινω να το δειχνω.. την τελευταια μερα που ειπε θελω χωρο και χρονο γιατι δεν το καταλαβαινεις; και εγω ηθελα να του δωσω το διαστημα και οντως δεν το καταλαβαινα οτι αυτο θελει.. φοβομουν... και φοβαμαι.. οτι δεν ζηταει χρονο για να τα βρει με τον εαυτο του και να μαθει απο την αρχη να ειναι μαζι μου αλλα μου δινει χρονο για να τον ξεπερασω.. για να μην πληγωθω οταν θα μου πει το οριστικο τελος.. και πεισμωνω.. και κοιταζω τα ρολογια και σκεφτομαι ανα ωρα που μπορει να ειναι αν με σκεφτεται και τι τον κραταει απο το να μου τηλεφωνησει... και βαζω ορια σε αυτον και στον εαυτο μου οτι αυριο θα μου στειλει, μεθαυριο θα τον δω.. και πιανομαι απο αυτες τις ελπιδες για να αντεξω.. και μου λειπει.. μου λειπουν τα χερια του κατω απο την μπλουζα μου, η μυρωδια του λαιμου του και διαφορα αλλα μικρα και μεγαλα... και καθομαι και προσευχομαι, και ευχομαι και διαβαζω ζωδια και τα πιστευω και κανω οτι μπορω να κανω απο εδω που ειμαι μακρια του για να του περασει.. γιατι αρνουμαι να δω οτι εχει τελειωσει; σκεφτομαι και ξανασκεφτομαι αν παραμυθιαζομαι αλλα βαθεια μεσα μου ξερω οτι αυτος ειναι ο ανθρωπος μου, ο ενας στο εκατομμυριο που θελω να μεινω μαζι του για παντα... και λεω αφου εγω πονταρω τον εαυτο μου για παντα ποσο αδικω ειναι να μην μπορω να του δωσω λιγες εβδομαδες, λιγες μερες.. γιατι αυτο μου ζητησε ετσι; χρονο... και ας τον ενοχλουσαν στο χωρο του τα πραγματα μου και ας θυμωνει και ας πεισμωνει και ας με διαγραφει απο τις γωνιες του σπιτιου του.. χρονο ζητησε γιατι με φιλησε οταν με αφησε στην πορτα του σπιτιου μου με φιλησε στο στομα.. και του ειπα δεν φιλας στο στομα καποιον που χωριζεις οριστικα αρα δεν ειναι οριστικο.. και μου ειπε ναι δεν ειναι. και ποσο σκληρος ποσο ανανδρος θα ηταν αν δεν το εννοουσε..για κεινον τωρα εχουν περασει 2 μερες; για μενα μια αιωνιοτητα.. και μεσα σαυτη την αιωνιοτητα βλεπω το φως στην ακρη.. και ξερω οτι ειναι στο χερι μου και στο χερι του να ειμαστε μαζι.. γιατι οπως παραδεχτηκε η χημεια που υπαρχει αναμεσα μας δεν συμβαινει συχνα.. και οπως λεει και το τραγουδι 'δεν χωριζουν ομως ετσι οι ζωες των ανθρωπων που αγαπθηκαν με τοσο κοπο.. ή και οι δυο μας ή κανεις..' ετσι αισθανομαι.. οτι δεν γινεται να μην καταλαηξουμε μαζι.. και για τετοια αγαπη.. και για τετοιον ερωτα θα εκανα τα παντα. και θα κανω. μεχρι και υπομονη.