ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω ενα θεμα και ξερω οτι δεδομενης της καταστασης στις μερες απο μερικους μπορει να μην θεωρειται καν προβλημα.. Δεν ειμαι ευχαριστημενη, οτι κ να κανω δε νιωθω ευχαριστηση. Δε ξερω γιατι , νιωθω οτι δεν ειμαι σημαντικη δεν ειμαι ξεχωριστη. Κ αυτο ξεκιναει στις σχεσεις μου με τους ανθρωπους γυρω μου, οικογενεια /φιλους/ερωτικες σχεσεις κ φτανει μεχρι το τι εχω καταφερει στη ζωη μου.. Προσπαθω να κανω πραγματα , καινουριες δραστηριοτητες κλπ για να νιωσω οτι κανω κατι αλλα τελικα καταληγω απλα να εχω ελαχιστο ελευθερο χρονο κ να συνεχισω να νιωθω ετσι..Στις διαπροσωπικες σχεσεις νιωθω ακομα χειροτερα, δε νιωθω ξεχωριστη ουτε σημαντικη για καποιον.. κ ρε γαμωτο εχω καλους φιλους που μ φερονται μια χαρα αλλα για καποιο λογο που δε μπορω να εξηγησω νιωθω οτι δεν ειμαι σημαντικη γι αυτους... ισως φταιει οτι σε πιο ερωτικα θεματα δεν εχω νιωσει πολυ οτι ειμαι ξεχωριστη κ αισθανομαι οτι κατι κανω λαθος κ κανω τον αλλο να χανει το ενδιαφερον του...Αληθεια δε ξερω γιατι νιωθω ετσι, απλα φοβαμαι οτι ο μονος λογος ειναι οτι οντως δεν ειμαι ξεχωριστη.. Δε ξερω τι να κανω για να νιωσω καλυτερα..