ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω απογοητευτεί. Κάθε νέο θύμα ξυλοδαρμού, κακοποίησης, βιασμού, κ.α. Είναι γυναίκα.... Είναι κορίτσι... γιατι; Που είναι ο σεβασμός; Που είναι η σωστή συμπεριφορά απέναντι της; Που; Σπουδάζω και η κοινωνία μου φέρεται σαν να κανω λάθος που δεν επέλεξα τον γάμο και το "νυκοκυριο" μου. Η ίδια μου η οικογένεια, οι συγγενείς μου. Φοράω φόρεμα μέχρι τα γόνατα και για κάποιο λόγο όλοι με κοιτούν με μισό μάτι. Δηλαδή που να ήταν πιο πάνω; Περπατάω στον δρόμο και νιώθω μίσος να σιγοβραζει. Κουμπωμενη απέχθεια. Νιώθω άτιμη. Νιώθω πως πρέπει να κοιτάζω χαμηλά γιατί αυτό είναι το σωστό. Ποτέ δεν με ενέπνεε ο φεμινισμός. Δεν ξέρω γιατί, έλεγα, όλα αυτά δεν συμβαίνουν εδω αλλά στη Σαουδική Αραβία. Μια χαρά είναι οι γυναίκες. Υπάρχουν γυναίκες στη πολιτική, γυναίκες στην νασα, γυναίκες παντού. Χρειάστηκε να φτάσω 22 για να καταλάβω τι συμβαίνει πραγματικά..... Γυριζω στις 8 το βράδυ από τη σχολή σπίτι μου, Δεκέμβριο μήνα. Δεν είναι μακριά. Και φοβάμαι. Τρέμω ότι θα πεταχτεί κάποιος από κάπου και πρέπει να είμαι σε ετοιμότητα. Είδα αυτό που έγινε με τη Μαρκέλλα. Ειδα αυτό που έγινε με την Ασπασία,τη Μυρτώ,την Ελένη... Φτάνει! Θέλω να μην ενοχλείται κανείς από τις επιλογές μουΘέλω να μην ενοχλείται κανείς από τα ρούχα μουΘέλω να μπορώ να επιστρέψω σπίτι μου σωα, χωρίς άνδρα προστάτη.Θέλω να με σέβεσαι, γιατί και η δική μου ζωή είναι εξίσου σημαντική με τη δική σου. Μην το ξεχνάς λεπτό.