ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
28.7.2015 | 00:18

Χαμένες φιλίες (Για τη Στέφη)

Κάποτε ήμασταν αχώριστες. Κάποτε δεν πίστευες στη φιλία, όμως παρ'όλα αυτά δέσαμε και ήμουν πάντοτε στο πλευρό σου. Σε θεωρούσα κολλητή μου και μοιραζόμασταν τις σκέψεις μας, την αγάπη μας για τα βιβλία, τους προβληματισμούς μας. Ακόμη δεν έχω καταλάβει πως έγινε εκείνη η παρεξήγηση πριν 4 χρόνια και το λόγο για τον οποίο ήμουν τόσο σκληρή μαζί σου. Θα ήθελα πραγματικά να τα ξαναβρούμε, είναι κρίμα ρε γαμώτο... Σε πέτυχα τελευταία φορά στο Κτελ, την Πέμπτη καθώς γυρνούσαμε με το πρωινό δρομολόγιο Αθήνα, 4 χρόνια από την τελευταία φορά που σε είχα δει και πάλι στο ίδιο μέρος. Με κοιτούσες προσπαθώντας να καταλάβεις αν όντως είμαι εγώ. 5 λεπτά πριν φτάσουμε συνειδητοποίησα πως η κοπέλα της μπροστινής θέσης που με κοιτούσε με τα μαύρα γυαλιά ήσουν εσύ. Όταν φτάσαμε, κατέβηκα πρώτη και σε περίμενα να κατέβεις για να σου μιλήσω, όμως δεν κατέβαινες. Στενοχωρέθηκα πολύ, και αποφάσισα να σεβαστώ την απροθυμία σου να με δεις face to face οπότε και έφυγα. Λυπάμαι πολύ για όσα έγιναν. Θα ήθελα να σου στείλω όλα αυτά που γράφω εδώ όμως δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να σε αναστατώσω... Όπως και να έχει, εύχομαι να είσαι καλά!
1
 
 
 
 
σχόλια
Απ'την Εξομολόγησή σου να συγκρατήσεις αυτό που λες στην αρχή: "...Κάποτε δεν πίστευες στη φιλία..."ΑΥΤΟ (!) ήταν το πραγματικό δείγμα πως σε έβλεπε και ποιος ήταν ο χαρακτήρας της!!!Απλώς η πραγματική φύση του χαρακτήρα της "κρύφτηκε" κάτω από απ'τον αυθορμητισμό της νιότης, την ανάγκη (ή μήπως σκοπιμότητα) της φιλίας και τόσα άλλα.Μιλάς για μια χαμένη, πριν 4 χρόνια, φιλία.Εγώ είχα φίλο από 19 ετών και είμασταν αχώριστοι για 21 χρόνια...!Μέχρι που σιγά-σιγά απομακρύνθηκε και όταν του ζήτησα βοήθεια σε κάτι με αγνόησε.Φτάσαμε στο σημείο να χάσω τον πατέρα μου και δεν μου'πε ούτε ένα συλληπητήρια!Όμως ΕΓΩ (!) φταίω, διότι δείγματα του χαρακτήρα του, με ήπιο και έμμεσο τρόπο, μου'δινε (μου'δειχνε) πάντα.Απλώς εγώ δεν μπορούσα, λόγω απειρίας, ή δεν ήθελα, να τα δω.Ακριβώς όπως και συ που λες ότι "δεν πίστευε στη φιλία"!Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου της σκληρότητας του χαρακτήρα της, ότι όπως λες "για μια απλή παρεξήγηση σου φέρθηκε με τόση σκληρότητα".Ξέχασέ την λοιπόν και προχώρα!Δεν σου αξίζει αυτός ο άνθρωπος!ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...!!!ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ...!!!
Scroll to top icon