ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λενε καποιοι σοφοι οτι οι φιλιες κανουν το κυκλο τους,συνηθως κρατανε 7-10 χρονια κ μετα ο καθε ανθρωπος ανανεωνει το κυκλο του,δεν γινεται ηθελημενα,απλως συμβαινει.Επειδη ζω κ εγω χρονια στο εξωτερικο,με εξαιρεση 2 κολλητους απο τα παιδικα μου χρονια με τους αλλους χαθηκα,λογικο ειναι,αλλαζουν οι καταστασεις,αλλαζουν οι ανθρωποι.Αμα σε αποφευγει σημαινει οτι δεν σε παει,παραξενο αλλα συμβαινει,μου εχει συμβει με πολλυ κολλητο μου φιλο,που εμαθα μετα απο χρονια οτι ουσιαστικα δεν με πολυχωνεψε ποτε!!!!! κουλο αλλα ετσι ειναι οι ανθρωποι.Και στην ιδια πολη,γειτονια κτλ να μενεις παλι μπορει να κανεις περα καποιους ή να σε κανουν περα.Και οσο κ σου κακοφανει εχει κ εγω κολλητους που απομακρυνθηκα επειδη απλως τους βαρεθηκα.

Άλλες φορές προχωράς εσύ, άλλες φορές είσαι αυτός που μένει πίσω. Στη "ενήλικη" ζωή τέτοιες στεναχώριες είναι πολύ συνηθισμένες, σε σημείο αηδίας.Δυστυχώς τίποτα δεν παραμένει το ίδιο για πολύ. Τα παιδιά μεγαλώνουν, εμείς γερνάμε, οι γονείς πεθαίνουν. Αβάσταχτο, αλλά η ζωή συνηθίζεται...Μόνο οι αναμνήσεις θα σε συντροφεύουν για πάντα! Αυτές δεν θα τις χάσεις ποτέ και πάντα θα σε κάνουν να χαμογελάς. Να αναπολείς, να χαμογελάς και να μη τα παρατάς.Η λύπη που αισθάνεσαι τώρα, θα εξελιχτεί κι αυτή... Θα δεις, θα περάσει...Υπομονή!

Εδώ σε άλλη πόλη μετακομίζουν και η επικοινωνία γίνεται αραιή. Μην βιάζεσαι να τον κατηγορήσεις. Μπορεί να υπάρχουν πολλά που τον έχουν κάνει να μην θέλει να σου μιλήσει. Ζεί σε νέο περιβάλλον, γνωρίζει νέους ανθρώπους, χτίζει μια νέα ζωή.Εγώ είμαι τέτοιος άνθρωπος. Θέλω τον χρόνο μου πριν μιλήσω σε φίλο γιατί είναι βουνό η κατάσταση καμιά φορά, απο πού να αρχίσεις. Όταν όμως μιλάμε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.Το διαδίκτυο δεν βοηθά σε τίποτα αν δεν έχεις την όρεξη να μιλήσεις. (Ξέρω ακούγεται πικρόχολο) Βέβαια είναι και πως τα ενδιαφέροντα αλλάζουν, η καθημερινότητα που έχει ο καθένας σας δεν είναι πια κοινή.Μετά απο τα κλασικά "τί έγινε ρε, πως πάει; Καλά είμαι και 'γω, ναι και η οικογένεια καλά" ο υπόλοιπος διάλογος θα είναι πιο ψόφιος. Γιατί πολύ απλά μερικές φορές οταν δεν το ζείτε μαζί χάνεται και η επικοινωνία -στο επίπεδο τουλάχιστον που την είχατε.Κάνε κουράγιο και υπομονή. Στείλε του κανά e-mail καμιά φορά στο ξεκούδουνο. Συνέχισε και την δική σου ζωή, με νέους φίλους. Η φιλία δεν χάνεται έτσι απλά, αλλά μπορεί να κάνει κοιλιά καμιά φορά.

Μάτια που δεν βλέπονται....ισχύει και για τις φιλίες. Όταν ο άλλος βρίσκει δουλειά και μια νέα ζωή εκεί που έχει πάει δύσκολα κοιτάζει πίσω του. Αν το σκεφτείς λογικά τι κοινά σημεία μπορεί να έχεις με έναν άνθρωπο που ζει πλέον εκτος ελληνικής πραγματικότητας και έχει πιέσει και τον ίδιο του τον εαυτό για να προσαρμοστεί στη νέα ζωή και να ξεχάσει την παλιά; Ίσως να μη θέλει να θυμάται την εδώ ζωή του (γιατί για να αναγκαστεί να φύγει μάλλον δεν πέρναγε και τόσο καλά) και να τράβηξε μια γραμμή. Όταν η μέρα του στη χώρα που ζει είναι γεμάτη από ενδιαφέροντα μια καλή δουλειά νέες γνωριμίες και δραστηριότητες δύσκολα θα γυρίσει στο σκάηπ για να μιλήσετε να πείτε τι δηλαδή; πως περνάγατε εδώ; Σίγουρα σε ενοχλεί απλά μπορεί να αποτελέσει και μάθημα ότι τελικά ο καθένας για τον εαυτό του.

Αυτός χάνει, αλλά δεν είναι σε θέση να το αντιληφθεί. Δώσε την αγάπη σου και τον πολύτιμο εαυτό σου αλλού. Σε καταλαβαίνω πάντως. Όταν μου συνέβη με μια φίλη, δεν το χώραγε ο νους μου, πως γινόταν να μην της λείπω, ενώ εμένα ήταν κομμάτι της ζωής μου. Μετά από παααρα πολύ αλκοόλ και συζητήσεις με μεγαλύτερες φίλες, κατάλαβα ότι δεν είναι όλοι σαν κι εμάς. Κάποιοι σε αναζητούν, για να καλύψεις ένα κενό τους. Στην πραγματικότητα όμως είναι οι ίδιοι ένα κενό και δεν είναι σε θέση ούτε να αγαπήσουν ούτε να σταθούν απλά κοινωνικά. Συνέχισε να είσαι δοτικός, αλλά μη δημιουργείς μεγάλες προσδοκίες. Μετά από τέτοιες εμπειρίες έρχονται τα καλύτερα.

Εγώ θα είμαι πιο αισιόδοξη! :)Καταρχάς να σου πω, πως σε καταλαβαίνω απόλυτα...Όμως δες, ο φίλος σου ξεκίνησε κάτι καινούργιο...του βγήκε καλά, περνάει καλά και τον έχει συνεπάρει αυτό!Είναι σαν τον έρωτα! Πλημμυρίσε μ' αυτόν τον ενθουσιασμό του καινούργιου και της δημιουργίας, η ζωή τρέχει, αισθάνεται ξανά ζωντανός, θέλει όλα να τα προλάβει, όλα να τα κάνει, όλα να τα ζήσει και ναι, μ'αυτά και με εκείνα, σ'έχει αφήσει λίγο πίσω.Συμβαίνει όμως...συμβαίνει στον καθένα και Θα συνέβαινε και σε εσένα! Αυτό όμως δε σημαίνει οτι τα συναισθήματα πάψανε ή οτι δεν είστε φίλοι πια.Δώσε χώρο και χρόνο στον φίλο σου. Τον χρειάζεται για να είναι καλά. Δώσε χώρο και χρόνο κι εσύ στον εαυτό σου. Τον χρειάζεσαι, για να 'σαι καλά;)Μια σχέση, που είναι δομημένη σωστά και από τις δυο πλευρές, αντέχει και στον χρόνο και στην απόσταση.Απλά αλλάζει μορφή...Αλλά...τα πάντα ρει!Μην ανησυχείς:)

Φίλε μου, έτσι έχασα κι εγώ τον κολλητό μου από την α'γυμνασίου και για 12χρόνια. Πάντα στο ίδιο θρανίο μέχρι να τελειώσουμε το σχολείο, σπουδάσαμε σε διαφορετικές πόλεις, όμως πάντα είχαμε επαφή είτε τηλεφωνικά είτε όταν γυρνούσαμε σπίτια μας για διακοπές, πάντα περνούσαμε πολύ και ποιοτικό χρόνο μαζί. Μέχρι που πήγε εξωτερικό για διδακτορικό. Το πρώτο καλοκαίρι που γύρισε βρεθήκαμε, τα είπαμε, αρκετές φορές, όλα καλά. Κατα τη διάρκεια της 2ης χρονιάς δεν απαντούσε σε e-maιi, ούτε σε τηλ όταν ήξερα πως ήταν εδώ. Μέχρι που τον πέτυχα έξω και με αντιμετώπισε με άπειρη αμηχανία, ήταν πλέον άλλος άνθρωπος με άλλα ενδιαφέροντα, άλλη ζωή. Τάχα είχε χάσει το e-mail k το τηλ μου... μπλα, μπλα.. (Δικαιολογίες.., Υπάρχουν και οι υπηρεσίες καταλόγου στην τελική..!) Δεν έδειξε να χαίρεται στο ελάχιστο που με έβλεπε, ήταν σαν να έβλεπε ένα γείτονα που έχει να συναντήσει και Δεν τον έχω ξαναδεί εδώ και 4 χρόνια, απλά έμαθα ότι παντρεύτηκε (στην Ελλάδα μάλιστα) και ζει μόνιμα στο εξωτερικό. Με πόνεσε, αν και ποτέ δε του παραπονέθηκα. Δεν κρατάω καμιά κακία, εύχομαι να είναι καλά όπου κ να είναι. Απλά έλεισε ένας κύκλος, μια πολύ καλή φιλία τελείωσε. Αυτό είναι όλο.

Οι άνθρωποι προχωράμε θέλουμε δεν θέλουμε ανοίγουμε & κλείνουμε κύκλους,όμως οι αληθινές φιλίες όσο απομακρύνονται γίνονται ακόμα καλύτερες όσο & να μην μπορείς τώρα να το κατανοήσεις.Γι'αυτό μην πικραίνεσαι & μην στεναχωριέσαι χωρίς να γνωρίζεις τα συναισθήματα του φίλου σου...ο καιρός θα σου δείξει...κάνε λίγη υπομονή.