ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεσημέρι στον ηλεκτρικό. Μπαίνω ξενερωμένος και φουριόζος. Αρχικά δεν παρατηρώ τίποτα. Μετά βλέπω. Όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις κοπελιές, εμφανίσιμες και παντελώς άσχετες μεταξύ τους. Γυρίζω στα αριστερά μου και χαζεύω την πρώτη. Τουπέ, γυαλί "σου κρύβω τη μισή φάτσα" και κυρίλα. Η πρώτη συνειρμική σκέψη έρχεται. "Εγώ κι εσύ, δυο κόσμοι διαφορετικοί."Στρέφομαι στα δεξιά μου και παρατηρώ τη δεύτερη. Μαζεμένη, αλλά όμορφη. Με την ομορφιά της καθημερινότητας, χωρίς πολλά φρου-φρου και αρώματα. Η δεύτερη συνειρμική σκέψη σκάει και αυτή. "Δεν έχει πλήρη επίγνωση του πόσο όμορφη είναι μάλλον. Καλύτερα έτσι. Μοιάζει αυθεντική" Κοιτάζω ευθεία, την τρίτη. Πιτσιρίκα. 19, άντε 20 το πολύ. Αεράτη, λίγο "αλητάκι", δεν κολλάει να κοιτάξει κατευθείαν στα μάτια. "Αναμετριόμαστε" λίγο με το βλέμμα. Χάνω. Χαμηλώνω το κεφάλι. Το μυαλό παίρνει φόρα και κάνει βουτιά στο παρελθόν. Μία άλλη εποχή, ένα άλλο αντίστοιχο βλέμμα. "Επόμενη στάση ...". Δεν ακούω τίποτα. Φτάνω πολύ πιο πέρα απ' όσο έπρεπε. Και με το τραίνο και με το μυαλό. Δε γαμιέται. Μου χρειαζόταν.