ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήθελα απλά να πω ότι πριν πολλά χρόνια όταν ακόμα πήγαινα σχολείο, πάνω σε έναν όχι ακριβώς καυγά απλά υπήρξαν κάποιες φωνές και αυτός ο τσακωμός ήταν πολύ ηλίθιος και επειδή η μητέρα μου έφτασε ίσως στα όρια της με αυτά που κάνει ο πατέρας μου, χαστούκισε τον πατέρα μου μπροστά μου. Το χαστούκι δεν ήταν σε καμία περίπτωση δυνατό ήταν ένα μικρό χαστούκι όπως δίνουν στα μικρά παιδιά. Όταν το είδα, έμεινα κάγκελο. Η μητέρα μου αμέσως κατάλαβε τι έκανε, το είδα στην έκφραση της και κατέβασε τους τόνους και υποχώρησε. Ο πατέρας μου αμίλητος επίσης υποχώρησε. Σκέφτηκα τα χειρότερα και ότι θα την χαστούκιζε και ο πατέρας μου όχι μικρό αλλά δυνατό. Φοβήθηκα. Σκεφτόμουν ότι ο πατέρας μου δεν έχει σηκώσει ποτέ χέρι πάνω μας και σήκωσε η μητέρα μου πάνω στον πατέρα μου. Ο πατέρας μου για μερικές μέρες κρατούσε μούτρα και δεν μιλούσε στην μητέρα μου. Για να είμαι ειλικρινής τον λυπήθηκα εκείνη την στιγμή. Μετά σκεφτόμουν τι έχει περάσει η μητέρα μου από αυτόν. Ο πατέρας μου ασκούσε πολύ ψυχολογική βία ειδικά τότε αλλά και τώρα καμιά φορά αλλά πολύ λιγότερο και την μητέρα μου την λυπόμουν πολύ περισσότερο από τον πατέρα μου. Δεν θέλω να πω ότι το άξιζε ο πατέρας μου ούτε δικαιολογώ την μητέρα μου. Δεν ξέρω... Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο και μερικές φορές τώρα τελευταία μας βλέπω περισσότερο ενωμένους εξαιτίας κάποιων προβλημάτων υγείας κάτι το οποίο δεν περίμενα να έβλεπα ποτέ από τον πατέρα μου αλλά μου αρέσει και με τον τρόπο του που δείχνει το ενδιαφέρον του. Είναι μερικές φορές που λες ότι έχεις τους χειρότερους γονείς και την επόμενη μέρα λες ότι είναι οι καλύτεροι γονείς.