3.12.2013 | 22:34
χαζο-σκυλο-μαμα
πριν απο 3 χρονια ακριβως βρηκα κατω απο το αμαξι μου ενα κουταβι 3 μηνων το πολυ, παγωμενο ετοιμο να πεθαανει. Μενοντας σε πολυκατοικια θα ειχα αρκετα προβληματα με τους υπολοιπους αλλα δεν το σκεφτηκα στιγμη και αμεσως το ανεβασα στο διαμερισμα μου να το ζεστανω και να το ταισω. Το κρατησα καποιες βδομαδες μεχρι να σταθει στα ποδια του και μετα σεκφτηκα να βαλω αγγελια να το χαρισω καπου που θα ηταν και το ιδιο πιο ανετο. Ομως ειχα δεθει τοσο πολυ μαζι του που στο πρωτο τηλεφωνο ειπα οτι το ειχα ηδη δωσει και αποφασισα να το κρατησω. Καθε φορα που μπαινω στο σπιτι οτι και αν εχω περασει ολη τη μερα με κανει να νιωθω τοσο χαρουμενη. Οταν με κοιταει με αυτα τα ματακια λιωνω, πεθαινω... Πως γινεται ενα βλεμμα μοναχα να σε κανει να νιωθεις τοσο υπεροχα?
