ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν αυτό το κείμενο περάσει τους modarators και βγει στην άβυσσο του διαδικτύου, εσείς, αγαπημένοι αναγνώστες, θα είστε τα πρώτα άτομα μετά απο καιρό που άκουσαν την κραυγή της σιωπής μου να βρυχάται κρατώντας με ξύπνιο για ακόμα μια φόρα. Για άλλο ένα βράδυ.Οι τέσσερεις τοίχοι που με περιτριγυρίζουν κάποτε ήταν μια αγκαλιά που κρατούσαν τις φωνές μακριά. Ασφαλή από έναν κόσμο που έμοιαζε να περιμένει για να με φάει.Πλέον οι τσιμεντενοι ογκόλιθοι δεν μπορούν να με βοηθήσουν. Οι φωνές με τα χρόνια μπήκαν μέσα μου και όσο το σκοτάδι άπλωνε με έκανε ένα με αυτό.Λάμψεις φωτός φανερώνουν φευγαλέα την ζωή που κάποτε ήμουν μέρος και νιώθω ένα νοσταλγικό χαμόγελο να ραγιζει στο ανεκφραστο πρόσωπό μουΔεν πιστεύω στην μοίρα, θεούς και δαίμονες. Σε προηγούμενες ζωες και τέρατα. Αλλά οι σκιές δεν σταματούν να μου φωναζουν, λένε πως φταιω.Λυπάμαι, αλλά δεν τους νοιάζει.Λυπάμαι.ΣΧΚ