ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

καλησπέρα, αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα και χρειάζομαι βοήθεια. Είμαι 23 και έχω μια σχέση από τα 16. Μέσα στην σχέση δεν είναι όλα καλά πιο συγκεκριμένα τον τελευταίο χρόνο έχουν έρθει σε κάποια ισορροπία τα πράγματα. Είμαι πάρα πολύ πιστή απέναντι στον σύντροφο μου και κυριολεκτικά μέχρι τώρα δεν είχα σκεφτεί καν την πιθανότητα να κάνω κάτι με κάποιον άλλον, δεν είχα μπει ούτε καν στην διαδικασία σκέψης ότι μπορεί να μου αρέσει κάποιος άλλος. τα κυριότερα προβλήματα που έχω με τον σύντροφο μου είναι οτι είναι πολύ αγχώδεις, νευρικός , δεν μπορεί να ελέγξει το στόμα του με αποτέλεσμα να ασκεί λεκτική βία ( π.χ είσαι ηλίθια, αχρηστη κ.α για τελείως ασήμαντους λόγους) επίσης δεν είναι τρυφερός μαζί μου και δεν μου μειώνει την αυτοπεποιθησή μου. όλα τα παραπάνω μπορεί να γίνουν σίγουρα μια φορά την μέρα πράγμα το οποίο είναι αρκετά ψυχοφθόρο όπως καταλάβαινετε. Το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί, το πρόβλημα είναι ότι είχα φτάσει σε ένα σημείο απαθίας και ανεχόμουν ότι μου έλεγε απλά σκύβοντας το κεφάλι, μέχρι τώρα. και εδώ χρειάζομαι βοηθειά, κάνω παρέα με ένα αγόρι στην σχόλη μου το οποίο με εγκλείει και με κάνει να νίωθω παρά πολύ όμορφα και ήρεμα παρόλα αυτά εννοείτε δεν έχει συμβεί κάτι μεταξύ μας πέραν του φιλικού επιπέδου συζητήσεών. το θέμα είναι ότι πραγματικά απολαμβάνω την παρέα του και έχω αρχίσει να τον σκέφτομαι παραπάνω από οτι πρέπει ( ή τουλάχιστον παραπάνω από οτι θεωρώ πως πρέπει) και όσο συμβαίνει αυτό τόσο δυσκολότερο μου είναι να ανεχτώ την συμπεριφορά του αγοριού μου. Είναι λες και το παιδί από την σχόλη με ξύπνησε από βαθύ ύπνο. τι έχετε να πείτε εσείς για αυτό?