ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην καλύτερη περίπτωση, θα νιώσω ικανοποιημένος. Για το πρότζεκτ που έβγαλα εις πέρας, για τα χρήματα που κέρδισα, γιατί στέκομαι στα πόδια μου χωρίς βοήθεια μετά από πολλή προσπάθεια. Στη χειρότερη θα νιώσω θυμό. Για τις ώρες που με κρατάνε στο γραφείο, για το ότι δεν μπορώ να προγραμματίσω τίποτα χωρίς να μου το καταστρέψει η δουλειά, γιατί όλοι κάτι μου ζητάνε να κάνω για να τους βοηθήσω λες και ο χρόνος μου είναι απεριόριστος. Ναι, οκ. Δεν είναι και το χειρότερο φάσμα συναισθημάτων που μπορεί να νιώσει κάποιος. Ούτε μίσος νιώθω για κανέναν, ούτε απελπισία, ούτε οργή. Δεν είναι όμως και το καλύτερο. Ούτε μεγάλη χαρά, ούτε διέγερση, ούτε ουσιαστικό ενδιαφέρον, ούτε έρωτα. Είναι θαμμένα κάτω από τον πάγο της ρομποτικής διεκπεραίωσης και, όσο κι αν δεν θέλω να τους αποδώσω μεγάλη βαρύτητα, των προσωπικών μου ανασφαλειών. Αν με ρωτήσετε, ξέρω ακριβώς πως πρέπει να ζήσω, με μια διαύγεια που θα τη ζήλευε ο καθένας. Δεν ξέρω, όμως, γιατί δεν έχω τα κότσια να το κάνω.