ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κοπέλα και είμαι 18 χρονών.Είναι η πρώτη εξομολόγηση που γράφω.Ο λόγος πού εξομολογουμαι σε άγνωστους τα συναισθηματα μου είναι γιατί δεν έχω κανέναν να με ακούσει , φιλους δεν έχω καθώς είμαι κοινωνιοφοβικη και ντροπαλη-εσωστρεφης κοπελα οι μόνοι μου φίλοι είναι τα μυθιστόρηματα .Έχω και μια μόνο φίλη η οποία δεν ακούει τα δικά μου προβλήματα αλλά μιλάει σε εμένα για τα δικά της ,ούτε και με τους γονείς μου μπορώ να συζητησω καθώς μια δυο φορές που προσπάθησα όχι μόνο δεν με κατάλαβαν εφταιγα κι απο πάνω. Τέλος πάντων ξέρω οτι υπάρχουν και πολύ ποιο σοβαρά προβλήματα όπως τα προβλήματα υγείας όμως ο καθένας γνωρίζει τα δικά του.Το κυρίως πρόβλημα μού είναι ο εαυτός μου και το οτι δεν μπορώ να τον αγαπήσω με τίποτα ξέρω παράλογο αλλά έτσι νιώθω ώρες ώρες αποφεύγω να με κοιτάξω ακόμη και στον καθρέφτη, δεν είναι όμως μονο το οτι με θεωρώ άσχημη, είμαι ανηκανη να κάνω κάτι σωστά ,είμαι χαζή έτσι νιώθω ,έτσι ένιωθα απο παντα καθώς και απο το δημοτικό ακόμη οι γονείς μου φρόντισαν να μου το πουν ,αφού όταν έκανα κάτι σωστά απορούσαν εμφανώς. Ακόμη είμαι το ευκολο θύμα καθώς με το που μπήκα στην εφηβία και κυρίως πιό μετα στο λύκειο αντιμετοπησα την λεκτική βία ,δεν θα ήθελα να επεκτεινω σε αυτά καθώς πονάει ακομη.Παντα ήμουν κλειστός άνθρωπος, με μισώ για αυτό το πράγμα, ισως είναι και ο λόγος που δεν έχω κανει σχέση με αγόρι ακόμη και να πω την αλήθεια ντρέπομαι λίγο για αυτό καθώς οι περισσοτεροι άρχισαν να κάνουν σχέσεις απο τα δεκαπέντε. Αλλά πως θα με αγαπήσει κάποιος αν εγώ δεν αγαπησω τον εαυτό μου;Στην τριτη γυμνασίου είχα πάθει κατάθλιψη καθώς είχα όλα τα συμπτώματα και προσπάθησα να δώσω τέλος στην ζωή μου πέρνοντας ένα κουτί ολοκληρο ασπιρινες όμως το μόνο που κατάφερα ηταν να με πονάει η κοιλιά και μόλις γυρισα σπίτι απο το σχολείο τα ξερασα. Μην με κραξετε γιά αυτό ξέρω ηταν βλακεία μου.Όμως απο τοτε που περασα κατάθλιψη παρόλο που δεν ποναω τόσο τώρα και πάλι είμαι δυστυχισμένη δεν μπορώ να παλεψω για τίποτα ,οτι και να κάνω δεν μπορω να ξεχάσω όλα όσα πέρασα στο σχολείο ,ουτε και να αλλάξω την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου...Γιατί πραγματικά με μισώ. Επείσης έχω ψυχολογικά προβλήματα σε τρεις τομείς.Το πρώτο είναι οι φαντασιώσεις-ονειροπολησεις το οποίο πλεον θα ξέρετε τι είναι αφού έχουν γίνει παρα πολλές εξομολογησεις για αυτό απο οτι οίδα.Το δεύτερο είναι οτι έχω κοινωνική φοβία δηλαδή όταν είμαι μέσα σε κοσμο ανχονομαι παρά πολύ, ακόμη δέν μπορώ να μιλήσω με κοσμο καθώς νιώθω έναν κόμπο και δεν μου βγαίνει μιλιά ,αυτά είναι τα βασικά συμπτώματα αλά όχι τα μόνα.Το τρίτο είναι ότι είμαι καταθλιπτική και υπερευαισθητη με το παρά μικρο κλαίω και με πληγωνουν οι πάντες και τα παντα.Σε γενικά πλαίσιά αν και μόνο 18 νιώθω δυστυχισμένη.Ξέχασα να αναφέρω ακόμη έναν τομέα που έχω θέμα αυτός είναι ο σεξουαλικος τώρα θα μου πείτε πως το ξέρεις αφού δεν εχεις πάει ακόμη με κανέναν είναι όμως μεγάλη ιστορία και ισως σας την πω σε άλη μου εξομολόγηση.Συγγνώμη εαν σας κούρασα με το μεγαλο κειμενο μου ...Αλλά και με την ορθογραφία μου , πιθανών δυσλεξία παίζει, άλλο μεγάλο θέμα κι αυτό.Ευχαριστώ όσους διαβασατε το κείμενο μου.