ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ζωή μου στη μεγαλούπολη μίζερη και βιαστική.Ξόδεμα ανάσας τα βήματά μου εκεί πέρα.Οι σχέσεις μου εφήμερες και κουραστικές.Πήρα άδεια ένα μήνα.Ανεβαίνω στο χωριό και ακούω κλαρίνα.Όχι πανηγυρτζίδικα,αυτά τα κλαρίνα που μιλάνε στην ψυχή σου.Φουλ στροφές μέχρι να φτάσω,αλλά το αμάξι το πάω σφαίρα.Ανυπομονώ να φτάσω να ηρεμήσει η ψυχή μου.Εδώ και ένα τέταρτο γελάω σαν μανιακός και δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου.Τι έχω πάθει;Νομίζω πως ξεφορτώνω ένταση και πόνο.Εσείς το παθαίνετε;