ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η φίλη σου το κάνει συνέχεια γιατί ξέρει ότι θα το καλύψεις. Αν ήθελε να το ξεχάσει, θα το είχε κάνει μια, όχι κάθε φορά. Δεν χρειάζεται να το μπλέκεις με τη φιλία σας, απλά μίλησέ της ευθέως.¨Κοίτα, να σου πω, δεν με ενοχλεί να σε βοηθήσω, αλλά θα ήθελα να κανονίζουμε τα έξοδα πιο άμεσα, γιατί έτσι όπως το αφήνουμε κάθε φορά, με κάνει να νιώθω άβολα”

Είχα δύο φίλους. Στον πρώτο, δούλεψα κάποιους μήνες στο μαγαζί του (βιβλιοπωλείο) και του το κρατούσα σταθερά τις ώρες που έλειπε, καθυστερούσε όμως να με πληρώσει τα από την αρχή συμφωνηθέντα. Τρεις μήνες εκεί, το ίδιο βιολί. Όταν άφησα να περάσει λίγος καιρός και άρχισα να παραπονιέμαι λέγοντάς του πως και εγώ τα έχω ανάγκη, μου είπε "Ε, πώς κάνεις έτσι, θα στα δώσω · δε φταίω εγώ, αλλά οι τράπεζες που με καθυστερούν"...
Με τα πολλά, τελικά τα έδωσε αλλά χάλασα τη φιλία. Μία φιλία 10 χρόνων.
Ο δεύτερος, μου ζήτησε δανεικά ένα σεβαστό ποσό, όρισε μάλιστα και ημερομηνία που θα το επέστρεφε και μετά καμωνόταν το κορόιδο. Κάποια στιγμή, μετά από πίεση δική μου, τα επέστρεψε. Ήμασταν γύρω στα 25...
Δεν χάλασα τη φιλία με εκείνον, αλλά από τότε ακολουθώ το δόγμα ότι δε δανείζω χρήματα σε κανέναν και κυρίως, όταν τα ζητά. Μόνο χαρίζω -αν έχω- όταν ο φίλος μου βρίσκεται σε ανάγκη (και φροντίζω πάντα να έχω μάθει τις ανάγκες του) χωρίς να περιμένω επιστροφή. Αυτά έτσι ακριβώς επαναλαμβάνω σε οποιονδήποτε μου ζητήσει ενώ δε με ξέρει, ακόμα και να στραβομουτσουνιάσει. Ακόμα και να μην τον ξαναδώ μπροστά μου.
Σε τρίτο φίλο μου, φτωχό και κακοδιαχειριστή, χάρισα κάποτε 500 € όταν παντρευόταν - σημαντικό ποσό για μένα.
Ήξερα τις ανάγκες του, αλλά ποτέ δε μου είχε ζητήσει κάτι. Του τα έδωσα με χαρά, να του τη διπλασιάσω που παντρευότανε... έτσι ξαφνικά στα καλά καθούμενα, επειδή γούσταρα !
Δε δανείζω και δε δανείζομαι. Ούτε ένα ευρώ.

Μου θύμησες το "πληρωμή μετρητοίς φιλία διαρκης"
Δεν έχει σημασία εαν ειναι μικροποσα ή εάν έχεις οικονομική άνεση . Δεν είσαι υποχρεωμένη να πληρώνεις τις εξόδους της φίλης σου. Εάν δεν έχει ας μην βγει. Κι εμείς ήμασταν φοιτήτριες και οποτε δεν είχε χρήματα μια απο μας, βοηθούσαν οι υπόλοιπες αλλα ήταν αμφίδρομο, εσενα σε εχει βρει κοροϊδο. Την επόμενη φορά πες της ότι δεν έχεις αρκετά χρήματα μαζί σου για να τα πληρώσεις όλα. Και γενικά ότι εχουν αυξηθει τα έξοδα σου και δυσκολεύεσαι οικονομικά, ετσι ωστε να σταματήσει.

Δεν είσαι καθόλου υπερβολική, έχω ζήσει παρόμοιο σκηνικό με φίλο μου που ήταν τρακαδόρος. Πάντα μου τα επέστρεφε αλλά με καθυστέρηση εβδομάδων, πολλές φορές το ξεχνούσε και όταν του το υπενθύμιζα είχε τελείως κυνική αντιμετώπιση "σιγά ρεσύ, για 10€ κάνεις έτσι;" ή "α ναι ρεσύ, ε οκ θα στα δώσω". Είναι άσχημο αυτό που μπαίνουν τα χρήματα στις φιλίες και τις παρέες (πόσες περιπτώσεις που μάλωσαν και έκοψαν κάθε επικοινωνία μετά από έντονο καβγά) όμως δεν νομίζω να το κάνει και επίτηδες, μπορεί να συνήθισε έτσι και να ξεχνιέται επειδή τα λέτε ωραία και καλά και έχει κάτι το μεθυστικό αυτή η cozy φιλική ατμόσφαιρα.

Θα σου πω τη γνώμη μου.
Εσύ τη βλέπεις φιλικά, αλλά εκείνη όχι. "Τον τρακαδόρο πολλοί εμίσησαν, την τράκα ουδείς" για να παραφράσω μία άλλη παροιμία.
Σου κάνει αφαίμαξη (τράκα), μικροποσά κάθε φορά για να μη φαίνεται. Εξού και λανθασμένο το σκεπτικό σου στο να σου ζητήσει πχ 200 € από τη στιγμή που ξέρει ότι και εσένα δεν σου περισσεύουν, οπότε θα φαινόταν χοντρό και θα υποψιαζόσουν. Ενώ με μικροποσά και με την καραμέλα ότι θα στα επιστρέψει, περνάει ανώδυνα απαρατήρητο.
Στο πρόγραμμα βέβαια, να σου ζητήσει και μεγαλύτερο ποσό κάποια στιγμή όσο εσύ επιτρέπεις αυτό το καθεστώς.
Για μένα τίθεται θέμα εκμετάλλευσης και ας την ξέρεις χρόνια. Δε μου λέει τίποτα. Φιλίες χρόνων έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια πάνω στο "δανεικά και αγύριστα", μέχρι και αδερφικά "μαχαιρώματα" έχουν συμβεί για τον ίδιο λόγο.
Πρόκειται για μικροποσά που όμως μαζεύονται και περί εκμετάλλευσης από τη μεριά της, επειδή σαν φίλη από χρόνια, σε έχει ψυχολογήσει καλά και σε έχει βρει πονόψυχη.
Όχι, δεν το ξεχνάει, συμβαίνει επίτηδες.
Να πατήσεις πόδι.