ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.3.2018 | 17:11

Η αδερφή μου με μισεί

Είμαι 24 στα 25 και εκείνη 22.Παρόλο που δεν είναι μεγάλη η διαφορά μας ηλικειακά έχουμε αρκέτα διαφορετικές συνθήκες στη ζωή μας στην παρούσα φάση.Εγώ είμαι καγηθήτρια αγγλικών αλλά διδάσκω και ιταλικά για να βγάζω κάτι παραπάνω.Η διδασκαλία είναι κατί που λατρεύω να κάνω και νιώθω ευγνώμων που σήμερα βρίσκομαι σε θέση να ασκώ ένα επάγγελμα που αγαπώ.Η αδερφή μου απ την άλλη δίνει πανελλήνιες φέτος για πρώτη φόρα καθώς όταν είχε τελειώσει το σχολείο ήθελε να παει σε ιεκ και οχι να δώσει (δεν ήταν καλή μαθήτρια και δε διάβαζε),μια απόφαση ομως που στην πορεία μετάνιωσε.Απο εκείνη την στιγμή ξεκίνησε η απόλυτη καταστροφή της σχέσης μας.Η αλήθεια είναι πως πάντα είχαμε μεταξύ μας συγκρούσεις όμως στα φυσιολογικά πλαίσια που έχουν όλα τα αδέρφια.Από την ημέρα ομως που ξεκίνησε την προετοιμασία της οι συγκρούσεις κορυφώθηκαν και η σχεση μας καταστράφηκε εντελώς.Κάθε μέρα γκρινιάζει επειδή την δυσκολεύει η ύλη,με βρύζει και με καταρριέται και μου ευχεται να χάσω τη δουλειά μου με την πρώτη ευκαιρία ! Με κατήγορει συνεχώς πως δε θα την καταλάβω ποτέ και πως δε συμπάσχω μαζί της,γιατί εγω έχω επιτυχει στη ζωή ενώ αυτή ειναι μια αποτιχυμένη και με ζηλεύει(δικά της λόγια,στα οποια διαφωνώ πλήρως και στεναχωριέμαι που η ίδια μου η αδερφή με ζηλεύει) και παρά τις κατάρρες και τις προσβολές της προσπαθώ να την στηρίζω όσο μπορώ.Δυστυχώς θα δώσει μαθήματα του οικονομικού παιδίου οπότε εγώ δε μπορώ να τη βοηθάω στην ύλη της.Πραγματικά όμως όλη αυτή η κατάσταση νιώθω πως με δηλητηριάζει.Πραγματικά δεν αντέχω άλλο.Έχω προσπαθήσει πολλες φορές να της μιλήσω και να της πω πως αισθάνομαι και εκεινή συνεχίζει να λέει τα δικά της και να με ειρωνεύεται.Ακόμα και όταν δεν της μιλάω και απλα κάθομαι μόνη μου η ετοιμάζομαι να βγω για βόλτα η να πάω στη δουλειά ξεκινάει να με ρώταει ειρωνικά που θα πάω και έπειτα με βρύζει...μια μέρα με είχε φέρει στο σημείο να κλάψω.Θέλω όλο αυτό να τελείωσει,θέλω να σταματήσει να μου φέρεται λες και είμαι εχθρός της.Είναι μαρτύριο,ζούμε στο ίδιο σπιτι και δε μπορώ να την αποφύγω.Θέλω να φτίαξει η σχέση μας και να είμαστε πάλι αδερφές που γελούν μαζί και αγαπούν η μία την άλλη.
2
 
 
 
 
σχόλια
Έχω ένα πρόβλημα με την εξομολόγηση. Δε μας λες τίποτε για τη σχέση σας με τους γονείς σας ούτε για τη σχέση σου με την αδερφή σου, εκτός όσων περιγράφεις.Θεωρώ εξαιρετικά μονόπλευρη της παρουσίασης του προβληματισμού σου, που είναι οικογενειακής φύσεως (αφού συγκατοικείτε) και δε θα ασχοληθώ παραπάνω.
Εγω ξερω οτι ο καθενας ειναι υπευθυνος για τις πραξεις του, το οτι εσυ προχωρησες πιο ευκολα σε κατι που σου αρεσει δεν εχει καμια σχεση με το οτι η αδερφη σου δεν τα καταφερε με την πρωτη (θεωρει αποτυχημενο τον εαυτο της γι αυτο το λογο;).Eσενα βρισκει συνεχεια μπροστα της και σε σενα ξεσπαει. Απαντα της με νευρο οτι αντι να καθεται να φωναζει σε σενα, να κατσει να διαβασει να ξεστραβωθει. Το να φωναζει δεν θα την φερει κοντα στην "επιτυχια", η λυση ειναι το σοβαρο διαβασμα.Επισης, μπορεις να πεις στους γονεις σας να της προτεινουν καποια ψυχολογικη υποστηριξη.
Scroll to top icon