ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια φορά κι έναν καιρό, γνώρισε μια ανεγκέφαλη μικρή έναν ώριμο δειλό.Δεν είχαν πολύ χρόνο όμως. Εκείνη,θα πήγαινε μακρυά πολύ σύντομα και ανυπομονούσε να τα ζήσει όλα, ενώ αυτός μιας και το διάστημα που θα περνούσαν μαζί, δεν θα μπορούσε να φέρει ένα ουσιαστικό δέσιμο, αποφάσισε να δώσει λίγο χώρο στη ζωή του για μια καλοκαιρινή περιπέτεια. Έτσι λοιπόν, έπεσαν και οι δύο στο κρεβάτι, όπου εκεί έγινε χαμός. Τρελαμένοι κι οι δύο από την καύλα, το συνέχισαν, μέχρι που το καλοκαίρι πέρασε, αυτή έφυγε, εκείνος έμεινε κι αυτό που έζησαν έμεινε αδιευκρίνηστο. Κανείς τους δεν προσδιόρισε τα όριά του, τις δυνατότητές του. Αυτό ωστόσο, > σε καθημερινές συναντήσεις της ψηφιακής μας εποχής, όπου τα έλεγαν, γελούσαν, κοιμούνταν και ξυπνούσαν πάλι μαζί. Κι ακόμη και τότε, πάλι κανείς τους δεν εξέφρασε ανησυχίες, απορίες, θέλω. Αυτή γιατί ήθελε να απλουστεύει τα πάντα γύρω της και εκείνος γιατί μια τέτοια συζήτηση θα έκρυβε αρκετά ρίσκα.Έφτασε όμως η στιγμή, που εκείνος χάρισε δυο νύχτες στον παλιό του έρωτα και μάλιστα με την ευχή της μικρής (δεν είχε δικαίωμα βλέπεις αυτή να εκφράσει κάτι πέρα απ'αυτό, >θα ρωτούσε κάποιος). Τότε λοιπόν, έκατσε για λίγο μόνη της, πήρε μια βαθειά ανάσα, έμπηξε και λίγο τα κλάματα και αφού έφαγε μέχρι που ήθελε να κάνει εμετό, συνειδητοποίησε πως την κραιπάλη που είχε κάνει μόλις με το φαγητό, είχε κάνει και με τον δειλό της. Δεν είχε κάτσει να σκεφτεί ούτε μια στιγμή μέχρι τότε, πως αυτό που > θα την έκανε να νιώθει άρρωστη γρήγορα ή... ακόμη πιο γρήγορα.