ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.12.2019 | 11:53

Η δυσσαρέσκεια μέγαλου ποσοστού παιδιών απέναντι στους γονείς τους...

… είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Και αν θα μπορούσαν να υπάρξουν ασφαλή στατιστικά στοιχεία, να είστε βέβαιοι ότι, τα ποσοστά δυσαρέσκειας των παιδιών απέναντι στους γονείς τους, θα ήταν ιδιαιτέρως υψηλά... Και δεν χρειάζεται για να είναι ένα παιδί δυσαρεστημένο με τους γονείς του να είναι αποδέκτης σωματικής ή ψυχολογικής βίας (αλίμονο αν το πράγμα φτάσει εκεί...). Δυστυχώς, ένα μεγάλο ποσοστό γονέων είναι καταπιεστικοί και χειριστικοί, πιστεύοντας ότι, επειδή είναι οι γονείς του, έχουν το ''δικαίωμα'' να ορίζουν την ζωή του παιδιού τους 100%...Οι περιπτώσεις καταπιεστικών - χειριστικών γονέων είναι πάρα, μα πάρα πολλές... Απλώς, λίγα παιδιά έχουν το θάρρος να το εκμυστηρευθούν κάπου, λόγω ντροπής... Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος όταν επιστρέφει σπίτι του και το τί πραγματικά συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα του κάθε σπιτιού...Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα... Δυστυχώς, για τα δεινά των περισσότερων οικογενειών και για το ότι πολλά παιδιά περνάνε χάλια στο σπίτι τους, φταίνε αποκλειστικά και μόνο οι γονείς...
5
 
 
 
 
σχόλια
εξαρτάτε τις συνθήκες ....................... και απο τα παιδια ιπαρχουν φαουλ κι απο γονεις ............ εξαρτάτε απο το τι βιώματα υπαρχουν σε καθε σπιτι ....................καταστάσεις κι συνήθειες που κανουν κακο ................
Μεγάλωσα τη δεκαετία του '80 σε φτωχογειτονιές. Μας έλειπαν πολλά, οι γονείς μας ήταν κατά βάση αγράμματοι άνθρωποι, μεροκαματιάρηδες, ούτε το Δημοτικό δεν είχαν βγάλει. Έπεφτε ξύλο πολύ, για κάθε λόγο και για ασήμαντες αφορμές. Είχαμε όμως πάντα χαμόγελο, και παίζαμε στις αλάνες και στα γήπεδα, και ματώναν τα γόνατά μας, χωρίς να αποβλακωνόμαστε πάνω από μία οθόνη. Δεν άκουγες όμως ποτέ να κλαίγονται τα παιδιά για τους γονείς τους, ενώ οι γονείς καμάρωναν για τα παιδιά τους. Ήταν καλύτεροι οι γονείς τότε και χειρότεροι σήμερα; ήταν καλύτερα τα παιδιά τότε και χειρότερα σήμερα; Δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω, καμία φορά φοβάμαι ότι η άκρατη ευμάρεια μας έκανε κακό σε όλα: μας έκανε χειρότερους γονείς και χειρότερα παιδιά. Και έτσι οι πρώτοι βρίζουν τα δεύτερα και τα δεύτερα τους πρώτους.
Όπως τα λες. Ειδικά όταν είναι μικρά τα παιδιά και δεν μπορούν να αντιδράσουν, πρόκειται για δράμα πίσω από κλειστές πόρτες. Που μάλιστα τα καθιστά ανήμπορα να αντιδράσουν μεγαλώνοντας, θέλει μεγάλη και συνειδητή προσπάθεια προκειμένου να σπάσει κανείς τις αλυσίδες. Όποιος δεν το έχει βιώσει καλύτερα να μην έχει απόλυτες απόψεις, γιατί η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και είναι πάρα πολλές οι οικογενειακές παθογένειες στην χώρα μας, χωρίς να το μαθαίνουμε απαραίτητα. Όπως αναφέρεται στην εξομολόγηση, το τι συμβαίνει στα σπίτια σπάνια εξωτερικεύεται. Όποιος το έχει βιώσει, ξέρει :(
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Scroll to top icon