22.5.2013 | 21:21
Η εκδίκηση του χρόνιου έρωτα
Και εκεί που είσαι αμέριμνη έχεις πάρει ένα fredo στο χέρι και κρατάς κλειδιά γυαλιά και πράγματα στα χέρια,βλέπεις απέναντι στη λεωφόρο τον έρωτα που σου έχει σημαδέψει την ζωή για χρόνια.Απο το σόκ και την κλωτσιά στο στομάχι έχεις μείνει παγωτό,σαν ηλεκτροπληξία ένα πράγμα,με το στόμα ανοιχτό,τρέμεις ιδρώνεις,τα χέρια σου δεν παίρνουν εντολές απο τον εγκέφαλο,σου πέφτουν όλα τα πράγματα κάτω καφέδες γυαλιά κλειδιά,έχεις γίνει χάλια και αφού έχεις περάσει όλα αυτά συνειδητοποιείς οτι τελικά..ΔΕΝ ήταν ο έρωτας αλλα οτι υπήρχε τρομερή ομοιότητα!!!και αφου συνειδητοποιείς πως έχεις γίνει σκατά απο τους καφέδες και ρίχνεις ενα σωρό καντήλια και ολα τα ονόματα αγίων που ξέρεις καθώς σε κοιτάνε οι περαστικές γιαγιάδες κάνοντας τον σταυρο τους κορίτσι πράγμα να μιλαει ετσι(μπορεί και να μείνανε έκπληκτες που ήξερα όλους τους αγίους),οταν πάς στο αμάξι παίρνεις μια σακούλα και αρχίζεις τις εισπνοές εκπνοές :P και ηρεμείς συνειδητοποιεις και κατι αλλο..'Ερωτα?Σοβαρά τώρα.μείνε εκεί που κάθεσαι δεν θα θελα ποτέ να σε δω πραγματικά!!Καλα να είσαι όπου και αν είσαι.Μακριά απο εμένα όμως.....