ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ένα απλό παράδειγμα : σας εχει τύχει πότε να φτιάχνετε νοερά στο μυαλό σας ένα πρόγραμμα με κάθε λεπτομέρια γνωρίζοντας εκ των προτέρων οτι δε θα το τηρήσεται ,μόνο και μόνο για να δείτε τον ραυτό σας να απογοητεύεται ? -ακουγεται πολύ παραλογο έτσι δεν είναι ?-αυτοκαταστροφικό και επαναλαμβανόμενο- για κάτι τέτοιο θέλω να μιλήσω.Αρχικά ίσως βγαίνει από τις "άμυνες" του οργανισμού ωστέ να συνειδητοποιήσουμε πόσο χαμηλά πέσαμε και να ανασυσταθούμε , όμως καθώς "ο νους βολευεται" η πρακτική αυτή γίνεται συνήθεια, μια συνήθεια που καταντάει εθισμός. Και εκεί που η αυτοκαταστροφή ήταν η τιμωρία των κακών κειμένων ,να γινεται ο δημιουργός νέων. Γιατί? γιατί αυτός ο δρόμος είναι ευκολότερος , χάνεσαι στο σκοτάδι σου και "κρύβεσαι" ,γιατί δε χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα ,θεωρείς τον εαυτό σου καμένο χαρτί -και ξέρεις οτι αυτό πονάει περισσότερο απο κάθε τι αλλο ,να ξέρεις οτι είχες προοπτικές και οτι τις έκαψες ΜΟΝΟΣ σου, να βλέπεις τα χρονικά όρια να στενέυουν και συ να κοιτάς παθητικά ή δρώντας εις βάρος σου.Τελικά το μυαλό παίζει φοβερά παιχνίδια, και αυτά τα παιχνίδια εχουν κάτι "μαγικό" : εξ αποστάσεως τα συλλαμβάνεις ,τα συνειδητοποιείς και τα λύνεις θεωρητικά ,όταν όμως τα ζεις εμπρακτα σου δένουν τα χέρια και παραδίδεσαι στους κανονες τους . Και εκεί κρύβεται η μεγαλύτερη εσωτερική προδοσία οτι τα αφήσαμε να μας ελέγξουν και εκει τα χάσαμε όλα, γιατι όσο και να τα περιορίζουμε έχουν το πάνω χέρι και μπορούν να ξαναγυρνούν όποτε το θελήσουν.Ο καθένας εχει τα δικά του ,τα δικά του παιχνίδια μυαλού που τον στοιχειώνουν ,είτε με αποτελεσματα εμφανή εξωτερικά είτε όχι.Περιμένεις οτι όταν φτάσεις στον απόλυτο πάτο θα ξυπνήσεις από την πρόσκρουση και θα αρχίσεις να ανασυγκροτήσαι , αλλά για μερικούς δεν είναι έτσι. Ειναι μεγάλο ρίσκο. Ο πάτος σηματοδοτεί και το τέλος μιας προσπάθειας και ο φόβος για την εναρξη μιας νεας μας κανει δέσμιους του και έτσι βολευόμαστε εκεί.κρίμα, δεν ήμουν έτσι και για πρώτη φορά θα το πω για τον εαυτό μου ,κάποτε είχα προοπτικές κριμά ,καθολική παραίτησηκρίμα