Δυστυχώς οι γιατροί των μονάδων, ως επί το πλείστον, είναι διακοσμητικά στοιχεία και υποψιάζονται τους πάντες ότι τα παιδιά πάτε στο Ιατρείο μόνο και μόνο για να πάρετε απαλλαγές. Υπήρξα μάνα φαντάρου με θέματα υγείας που προκλήθηκαν από παρενέργειες γενόσημης αντιβίωσης που οι ίδιοι χορήγησαν στο παιδί και ένιωσα στο πετσί μου την αντιμετώπιση τους. Τώρα, στο δικό σου κομμάτι, εφόσον θεωρείς ότι υπάρχει θέμα, το να επικοινωνήσεις με κάποια τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης (υπάρχουν και δωρεάν) ίσως να είναι μια αρχή για να σε κατευθύνουν. Επίσης, μην αποκλείεις τους δικούς σου ανθρώπους από την κατάσταση σου, θεωρώντας ότι τους επιβαρύνεις. Μίλα τους!Καλή δύναμη!
12.10.2016 | 13:04
Η ευχαριστη θητεία μου.
Ειμαι 20.Νιώθω μουδιάσματα στην πλάτη, στο στήθος, σαν να με διαπερνάει ρεύμα.Εχω δύσκολο ύπνο λόγω της δυσανεξίας στην ζέστη και εφιαλτων, ακούω τον χτύπο της καρδιάς μου και την ροή του αίματος μου οταν ξαπλώνω και δεν τα αισθάνομαι φυσιολογικά, το βασικότερο που ειναι η δυσπνοια(καπνιστής), νιώθω συνέχεια απίστευτα κουρασμένος.Μου είναι πρσγματικά τόσο δύσκολο να ζω με αυτά και ακόμα δεν εχω επισκεπτεί ψυχολόγο.Ο λογος δεν ειναι οικονομικος μιας και γνωρίζω οτι υπαρχουν δημοσια κέντρα υγείας.Ειμαι φαντάρος τωρα εδω και 4,5 μηνες, Ι4 λογω ψυχοσωματικών διαταραχών και επισκέφτηκα εναν στρατιωτικό ψυχίατρο πριν απο 2,5 μηνες για να δω τι μπορω να κάνω με τα ψυχοσωματικά μου αλλα με αποθαρρυνε απίστευτα πολύ λεγοντας μου οτι δεν εχω τίποτα χωρις καν να με ελέγξει, απλως κοιταξε το όνομα μου, τον φακελο μου και μου είπε οτι δεν εχω τίποτα απολύτως, να φύγω.Τελος πάντων εφυγα,την υπολοιπη θητεία μου δηλαδη μεχρι και τώρα βρίσκομα ακομα στην ιδια κατασταση με τα ψυχοσωματικά και επιπροσθετα ηρθαν και οι αδυναμίες να μην μπορω να εκτελέσω ουτε την υπηρεσια του θαλαμοφυλακα και να κοιμάμαι αντ'αυτου λογω ελειψης ύπνου και ανεξηγητης κουρασης και σαν να.μην εφταναν ολα αυτα ερχεται και η αντιμετωπιση που εχω απο τους υπολοιπους φαντάρους οτι δεν κανω καλα την υπηρεσία μου, δεν εχω καλες επιδοσεις στις δουλειές, συνεχως με βρίσκουν να καθομαι και εχω απομονωθεί τελείως.Ο διοικητής μου ειναι επισης της ίδιας αποψης οτι ειμαι βισματικα Ι4 μετα την επιστολη του γιατρου οτι συνίσταται διοικητικη μεταχείριση.Δεν μπορω να μιλήσω με κανέναν για τα προβλήματα μου γιατι νομίζουν οτι ειμαι υποκριτής αφου και εγω ο ίδιος εχω αρχίσει να νομίζω το ίδιο.Μου μενουν ακομα 3 μηνες θητείας και σαν να αγνοφαίνεται το φως μετα το τουνελ, το θεμα ειναι οτι θέλω να φτασω περπατώντας ως εκεί και όχι σέρνοντας.Συγνωμη για το μεγαλο κείμενο και ευχαριστώ για την ανάγνωση.
3
