ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα επισκέφτηκα τη γιαγιά μου στο νοσοκομείο. Έπαθε βαρύ εγκεφαλικό. Είχε καποια χρόνια να με δει.. Σταθηκα διπλα της και της ειπα ποια ειμαι. Με αναγνώρισε αμέσως. Κατι μου ψιθύριζε και έκλαιγε. Έκλαιγα κ γω με τη μανα μου. Της φίλησα το χέρι και της είπα να μη φοβάται... Με κοίταζε στα μάτια. Ειχε ελπίδα και φόβο μεσα της. Της ειπα οτι ειχα φέρει και τον γιο μου μαζι και οτι ηταν πια πέντε χρονών. Της τον έδειξα σε φωτογραφία και χαμογέλασε συγκινημένη. Με το μονο χερι της που λειτουργούσε μου εγνεψε οταν τη χαιρετούσα απο μακριά. Της ειπα οτι θα ξαναπάω. Της άφησα και μια εικόνα. Θέλω να μην υποφέρει. Θα ήθελα να μην φοβάται. Οι γιατροί λένε οτι δεν θα συνέλθει. Θέλω να μην φοβάται.. Αν είναι να "φύγει" να φύγει με ειρήνη μεσα της. Της ειπα ότι την αγαπώ και ολα θα περάσουν...