ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παράνομο δ ε ν είναι να γράφεις με ονοματεπώνυμο, ούτε και να αναφέρεις ονόματα συγγενών, ο Θεός να τους κάνει, που σου κατέστρεψαν την ζωή. Είχα γράψει τις προάλλες μια εξομολόγηση για έναν υπέροχο άνθρωπο, τον παππού μου Αθανάσιο Ηλ. (ορίστε δεν το έγραψα) και για έναν σοφό Ικαριωτη Στέλιο Σταυριν. που ήταν καθηγητής μου... Πάντα επικροτούσα τους καλούς ανθρώπους, αλλά επικρίνω όσους και παραδόξως συγγενείς μου που μου γύρισαν την πλάτη ουκ ολίγες φορές ακομα και στο νοσοκομείο. Ακομα και εκεί δεν ήρθαν και να με βοηθήσουν και την ίδια στιγμή κανουν δωρεές στην εκκλησία ακομα και 3 και 4 χιλιάρικα. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ. Όσο για το αναφαίρετο δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτο τους... Να πουν ΤΙ ;;; Οτι αφού χώρισε η μάνα μου τον πατέρα μου όταν ήμουν ακομα ημερών, θεωρούμαι κι εγώ ξένη;;; Μακάρι να τις διαβασουν τις κραυγές απόγνωσης- εξομολογήσεις μου εδώ στην Lifo μήπως και καταλάβουν την αμαρτία που έχουν κάνει γιατί πρεπει να εξιλεωθούν και να νετανιωσουν για το καλό της ψυχής τους. Ε.Ρ :-) )