ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.4.2017 | 20:40

πιστευετε οτι πρεπει να πηγαινουμε κοντρα στον εαυτο μας κ στην φυσικη μας ταση?

Ως ανθρωπος ειμαι αρκετα εσωστρεφης, ειμαι της συνηθειας κ οχι των αλλαγων, δεν κανω ευκολα φιλους, δεν δενομαι ευκολα, γενικα ειμαι κλειστη. Προσφατα πηρα το πτυχιο μου κ ολοι μου λενε να παω για μεταπτυχιακο στο εξωτερικο. Εγω ομως δεν θελω. Πιστευω οτι η ιδιοσυγκρασια μου δεν θα αντεξει μια τοσο μεγαλη αλλαγη στη ζωη μου. Να παω να μεινω σε αλλο μερος, μακρια απ την χωρα μου, μακρια απο φιλους, γονεις κλπ? Δεν ειναι οτι απλα μου φαινεται δυσκολο, οπως σε πολλους ισως, ειναι οτι ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ. Βεβαια, σκεφτομαι οτι, αν επιχειρουσα μια τετοια αλλαγη στη ζωη μου, σιγουρα θα αλλαζα ως ανθρωπος. Θα γινομουν πιο αυτονομη, θα μαθαινα να τα βγαζω περα μονη μου, θα αποκτουσα περισσοτερη αυτοπεποιθηση, γενικα θα μου εκανε καλο το να κολυμπησω για πρωτη φορα μονη μου στα βαθια. Θα επρεπε να αντιμετωπισω πολλες δυσκολιες μονη μου κ αυτο θα με δυναμωνε ως ανθρωπο.Αλλα ρε παιδια εμενα με φοβιζει ολο αυτο. Με φοβιζει πολυ. Σκεφτομαι οτι αν ξαφνικα πεσεις μεσα σε μια θαλασσα, εχεις 2 επιλογες, ή να κολυμπησεις ή να πνιγεις. Ε, ποιος μου εγγυαται εμενα οτι θα καταφερω να κολυμπησω κ οτι δεν θα πνιγω? Ποιος μου εγγυαται οτι θα μπορεσω να διαχειριστω την τοση πιεση που θα βιωσω κ επισης ποιος μου εγγυαται οτι οι τοσες δυσκολιες που θα αντιμετωπισω εκει δεν θα με κανουν να καταρρευσω ψυχολογικα?? Εδω αλλα πολυ πιο ασημαντα πραγματα εμενα με γεμιζουν αγχος. Ποσο μαλλον το να μεινω σε μια αλλη χωρα μονη μου, μακρια απ τους δικους μου ανθρωπους κ να πρεπει να αντιμετωπισω ενα σωρο αγνωστες καταστασεις. Κ οταν τα σκεφτομαι ολα αυτα, καταληγω στο οτι δεν υπαρχει κανενας λογος να πιεσω τον εαυτο μου να κανει κατι που ειναι τοσο δυσκολο για μενα. Σκεφτομαι οτι δεν ειμαστε ολοι οι ανθρωποι ιδιοι. Μπορει να υπαρχουν ανθρωποι που γουσταρουν πολυ στην ιδεα να πανε να σπουδασουν στο εξωτερικο, εγω ομως δεν ειμαι ετσι. Κ εφοσον δεν ειμαι ετσι, γιατι να το κανω? Γιατι να πιεστω τοσο? Ναι οκ, στη ζωη παντα θα υπαρχουν στιγμες που θα πιεζομαστε, ομως θεωρειτε οτι ειναι σωστο να πιεσω τον εαυτο μου τοοοσο πολυ και να κανω κατι που δεν θελω, που ομως υπαρχει περιπτωση να μου βγει τελικα σε καλο? Πιστευετε γενικα οτι ειναι καλο να δοκιμαζουμε σε τοσο εντονο βαθμο τα ορια μας? Η ειναι καλυτερο, οταν κ αν εχουμε την επιλογη, να κανουμε πραγματα που μας φαινονται πιο ευκολα κ βολικα?? Οκ, το να πιεσεις λιγο τον εαυτο σου ειναι καλο ισως, ομως το να πιεσεις σε σημειο που μπορει να μην αντεξει, ειναι καλο πιστευετε?
1
 
 
 
 
σχόλια
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι...το ξέρω αυτό,οπότε θα σου πω τι έγινε στην περίπτωσή μου...Όταν έφυγα από το πατρικό,όταν έκανα το πρώτο μου επαγγελματικό άνοιγμα,όταν ανέλαβα την ευθύνη του εαυτού μου και αντιμετώπισα μόνη μου την πρώτη μεγάλη οικιακή κρίση( χαλασμένο καζανάκι... :P ),τότε άρχισα να διαχειρίζομαι πολύ καλύτερα το άγχος μου...έμαθα να αντεπεξέρχομαι βλέπεις στις όποιες δυσκολίες χωρίς μαξιλαράκια ασφαλείας...Οπότε ίσως δεν είναι το ζήτημα του να πας κόντρα σε αυτό που είσαι,αλλά το να"γνωρίσεις" τον ενήλικο εαυτό σου... :)
Scroll to top icon