ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.5.2018 | 01:59

Η Νεφέλη μπήκε...

...μετά από πολύ καιρό να πει ένα γεια.Την θυμάται κανεις?Νιώθω μόνη απόψε.Όπως ίσως και όλοι όσοι μπαίνετε εδώ...Αναρωτιέμαι τί είναι τελικά αυτό που μας κρατάει χώρια...
8
 
 
 
 
σχόλια
Τι μας κρατάει χώρια; Πολλά πράγματα: από τις αντικειμενικές δυσκολίες, τις ψυχολογικές αλλά κυρίως ότι κάποιος δεν θέλει πραγματικά να έρθετε κοντά. Αν και βέβαια πιστεύω ότι χρειάζεται πάντα να υπάρχει ένα ταίριασμα, μια καλή χημεία με τον άλλον ως βάση και μετά έπονται οι προσπάθειες στην πράξη. Συνήθως, είμαστε εύκολα λόγια οι πιο πολλοί. Για τις πράξεις έχουμε δικαιολογίες. Όμως ξέρεις τι; Τη μεγαλύτερη απελπισία τη νιώθεις όταν χάνεις την καλή σου σχέση με τον εαυτό σου. Για να είσαι με μερικά άτομα θα πρέπει να μη διαθέτεις αυτοσεβασμό κατάλαβα, όχι επειδή αδιαφορούν απλά, αλλά γιατί γουστάρουν να σε καταπατούν κι ο ξεχωριστός μεταξύ σας σύνδεσμος ήταν στην φαντασία σου. Οπότε αυτό να προσέξεις μεν, αλλά όχι υπερβολικά. Λάθη θα γίνουν είτε από μέρους σου είτε από τους άλλους. Θέλει τόλμη και τρόπο. Ανθρώπους θα βρεις πάντως, ίσως όχι πάντα να περνάς τα βράδια σου... αλλά να βρεις να ξέρουν να εκτιμάνε και ν' ανταποδίδουν. Να έχουν να δώσουν, να θέλουν να είναι δόσιμο. Μην κοιτάς εκεί που όλο ζητάνε πάντως.
Καλημέρα Νεφέλη, πριν από μερικές μέρες, σε ανέφερα σε ένα σχόλιό μου,καθώς μου ήρθες στο μυαλό μέσα από ένα τραγούδι...Τώρα είναι σαν να πραγματοποιείται η ευχή μου να μάθω νέα σου, αν και ένιωσα εκείνη τη μελαγχολία που δεν σε έπιανε συχνά, αλλά όσες φορές σε έπιανε, μας οδηγούσε σε αλλεπάλληλα σχόλια εδώ μέσα και όχι μόνο...Πάντα απολάμβανα αυτές τις κουβέντες μας... Θα σου πω και κάτι ακόμα... Πριν κάνα μήνα,"συναντήθηκα στο παλιό στέκι", με τον φίλο σου τον Epown... Ήρθε και με ρωτούσε"γιατί τόση νεκρά" και "πού είναι η Νεφέλη"... Μου φάνηκε αρκετά απογοητευμένος που έχει χάσει τα ίχνη σου. Τι να πω... Δεν ήξερα τι να του πω... Μερικές φορές, αγγίζουμε κάποιους ανθρώπους και δεν ξεχνιόμαστε εύκολα, αν θες-με πιστεύεις... :) Να μαγειρέψεις κάτι όμορφο σήμερα, να διαβάσεις ποίηση που τόσο αγαπάς, να βγεις μια βόλτα και αλήθεια, με την θεατρική ομάδα συνεχίζεις;Γέμισε τις μέρες σου Νεφελάκι και οι άνθρωποι τριγύρω σου είναι... :) Στην τελευταία φράση σου, δεν έχω απάντηση... Ή μάλλον έχω, αλλά δεν χωράει σε σχόλιο... Να χαμογελάς, αυτό σου εύχομαι... :)
Scroll to top icon