ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουμε να βρεθούμε από κοντά με την παρέα των κοριτσιών μου εδώ και πολύ καιρό, από τότε που άρχισε το lockdown. Μέχρι πρότινος είμασταν 4 κορίτσια στην παρέα και όλες 17 χρονών και προσπαθούμε να μη χανόμαστε. Βάζουμε κανένα ομαδικό video call στο Messenger και μιλάμε, γελάμε, λέμε τι θα κάνουμε μετά την καραντίνα. Είμαστε από διαφορετικές κατευθύνσεις (εγώ Τεχνολογική, 2 κορίτσια στη Θεωρητική και μία άλλη στη Θετική) κι έχουμε διαφορετικές γνώσεις, γι' αυτό και μιλάμε για θέματα που μας ενδιαφέρουν όλες μας, ό,τι έχουμε σε κοινό. Άσκηση, ταινίες ή σειρές που όλες βλέπουμε, τα αγόρια που μας αρέσουν, συνταγές που δοκιμάσαμε και τέτοια. Ελαφριά θεματάκια για να αποφορτίσουμε και ταυτόχρονα να μοιραστούμε και λίγο τους προβληματιμούς μας για την όλη τρέχουσα κατάσταση. Μισάωρο συνήθως 2 φορές τη βδομάδα για να κρατάμε μια επαφή face to face όσο γίνεται και να ανταλλάζουμε λίγη θετική ενέργεια. :-)Το πρόβλημα τελευταία είναι ότι μία κοπέλα απ' την παρέα μας, η Κ., έχει να εμφανιστεί εδώ και μιάμιση βδομάδα στην τηλεπαρέα μας. Προειδοποίησε μια φορά ότι δεν θα εμφανιζόταν, αλλά περιμέναμε έστω μια επόμενη ή μεθεπόμενη φορά να τη δούμε. Αλλά τίποτα, ούτε επικοινώνησε μαζί μας. Δεν της κάναμε κάτι, γι' αυτό υπέθεσα ότι είναι κατιτίς πέρα από εμάς αυτό που την κρατά χώρια μας. Γι' αυτό της έγραψα χθες αν είναι καλά και αν συμβαίνει κάτι στη ζωή της ή την έχει πιάσει μελαγχολία και δεν βγαίνει καθόλου online στην παρέα μας, γιατί αν είναι έτσι, να τη βοηθήσουμε γιατί είμαστε φίλες της. Αυτό που μου είπε δεν το περίμενα με τίποτα!! Λέει λοιπόν ότι ξαφνικά στα 17 της νιώθει ότι θέλει να σοβαρέψει και θέλει να νιώσει πιο ώριμη και γι' αυτο έχει βάλει στόχο να απομονωθεί λίγο από εμάς. Είπε ότι έκανε πρόσφατα μόνη της αρκετά τεστ προσωπικότητας και βγήκε εσωστρεφής και φλεγματικού/μελαγχολικού τύπου και γι' αυτό δεν είναι οι παρέες το ατού της πια. Και λέει ότι αυτή είναι η φύση της. Το βρήκα λιγουλάκι χαζό γιατί μέχρι και την τελευταία φορά στην τηλεπαρέα μας μια χαρά συμμετείχε, ήταν έξω καρδιά, μιλουσε και γελούσε όπως κι εμείς και τώρα θα προσπαθήσει να στριμώξει τον εαυτό της σε ένα κουτάκι που κάποια χαζά τεστάκια της υπέδειξαν??? Μου είπε ότι θέλει να ξεκινήσει να γράφει ποιήματα και ότι νιώθει να καταλαβαίνει τον κόσμο πιο πολύ "σαν σοφή γιαγιά" (αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια της) παρά "σαν τα άλλα δεκαεφτάχρονα". Αυτό που με πείραξε πιο πολύ είναι που είπε ότι βαρέθηκε τα φωναχτά μας γέλια και τη γλωσσοκοπάνα μας. Ένιωσα ότι κατά κάποιον τρόπο πρόσβαλε εμένα και τις άλλες 2 φίλες μας γιατί το ότι κρατάμε μια χαζοχαρούμενη μισάωρη φλυαρία στο Messenger είναι απλώς ένας τρόπος να μαζευόμαστε και να την παλεύουμε με την καραντίνα. Δεν μας κάνει λιγότερο "σοβαρές" αυτό ούτε σημαίνει ότι δεν έχει η καθεμιά μας τις ανησυχίες της. Τέλος πάντων, κρατήθηκα και δεν το σχολίασα γιατί στο γραπτο λόγο εύκολο να γίνει παρεξήγηση. Της είπα μόνο πως εάν και όποτε αποφασίσει να γυρίσει στα δικά μας τα... εγκόσμια, θα είναι ευπρόσδεκτη γιατί κάνουμε και παρέα από την 1η Λυκείου. Μου είπε ότι το ταμπεραμέντο της δεν είναι του τύπου μας και το λήξαμε εκεί.Σήμερα αργότερα το βράδυ θα δω τα κορίτσια online και θα προσπαθήσω να τους το μεταφέρω όσο πιο ουδέτερα γίνεται. Δε θέλω να τις στρέψω εναντίον της Κ. άθελά μου παρά την προσωπική μου γνώμη για όλο αυτό. Μας έκανε τα τέσσερα (κορίτσια) τρία. :-/ :-/ :-/ Δεν αντιλέγω, η Κ. είναι μια κοπέλα με επίπεδο και ενδιαφέροντα (και από Θεωρητική κατεύθυνση), αλλά δεν καταλαβαίνω αυτή τη ξαφνική μεταστροφή. Δε θα στεκόμασταν εμπόδιο στα χόμπυ της, κι έπειτα καθεμία μας προσπαθεί να έχει ζωή και ενδιαφέροντα πέρα από το σχολείο, το Netflix και τη γυμναστική. Δεν ξέρω αν περνάει κάποια κρίση που εγώ με τα άλλα 2 κορίτσια δεν έχουμε περάσει? Γιατί μας βγάζει έτσι απ' τη ζωή της με μια απλή απόφαση για το ποια είναι η ίδια και το ποιες είμαστε εμείς οι επιπόλαιες φωνακλούδες ας πούμε? Μόνο εύχομαι άμα δεν γυρίσει σ' εμάς, τότε να βρει γρήγορα παρέες που να της ταιριάζουν, για να μην πάθει το special snowflake syndrome (του στυλ μα-ειμαι-τόσο-ξεχωριστό-και-μοναδικό-άτομο-που-κανείς-δεν-με-καταλαβαίνει-και-δεν-θα-μου-ταιριάξει-ποτέ-και-μελαγχολώ-στον-παγερό-τούτο-κόσμο) και παραπονιέται πολύ αργότερα ότι δεν έχει φίλους ή παρέες όταν θα νιώσει την ανάγκη. Τι να πω Κ... Εύχομαι να βρεις τον εαυτό σου και τους ανθρώπους που θα έχουν να σου προσφέρουν αυτό που θέλεις...