Το θέμα του δεν είναι τόσο τα πρακτικά ζητήματα όσο το οτι αισθάνεται οτι δεν τον καταλαβαίνουν και δεν τον στηρίζουν οι δικοί του άνθρωποι. Απ' ότι φαίνεται η αποδοχή των επιλογών του απο τον πατέρα του (όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε ηθικό) είναι σημαντικό γι' αυτόν. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει η δυνατότητα οικονομικής στήριξης. Έχει δίκιο να αισθάνεται πίκρα και θυμό. Στα 18 επίσης που καλούμαστε ν' αποφασίσουμε τον επαγγελματικό προσανατολισμό μας είναι πολύ λογικό πολοί από μας ν' αλλάξουν γνώμη αργότερα. Και αυτό είναι απόλυτα σεβαστό. Αν διαβάζεις, θα πρότεινα να προσπαθήσεις να μη δηλητηριάζεσαι με αρνητικά συναισθήματα και να δεχτείς οτι οι επιλογές μας δεν είναι πάντα αποδεκτές απο τους γύρω μας. Εσύ μείνε προσυλωμένος στο στόχο σου και μην αναλώνεσαι και σε πολλες συζητήσεις αν γίνονται τοξικές.
16.2.2019 | 01:55
Η σχέση μου με τον πατέρα μου..
Ήθελα πολύ καιρό να το βγάλω από μέσα μου. Όλα ξεκίνησαν πριν ένα χρόνο όταν ζήτησα μια χάρη από τον πατέρα μου. Τελειώνοντας τις σπουδές μου πάνω στη Διοίκηση Επιχειρήσεων κάθησα και σκέφτηκα ότι δεν είναι αυτό το οποίο θέλω να ακολουθήσω για το υπολοιπό της ζωής μου και πως θα ήταν καλύτερα να ασχοληθώ με την μαγειρική, καθώς λατεύω να μαγειρεύω και να κάνω χαρούμενους τους γύρω μου με τις δημιουργίες μου. Η απόφαση μου ήταν οριστική. Έψαξα να βρω σχολές και όλες ήταν επι πληρωμή. Σκέφτηκα από κάπου πρέπει να αντλήσω χρήματα, γιατί ως άνεργος ήμουν και αδέκαρος. Είχα την λαμπρή ιδέα να το ανακοινώσω στον πατέρα μου, περιμένοντας την συμπαραστασή του και το χαμόγελο να σκάει στα χείλη του. Πόσο έξω έπεσα. Όχι μόνο η απάντηση του ήταν αρνητική για τα χρήματα, αλλά και η αποδοκιμασία του με έκανε να πιστέψω προς στιγμήν ότι έκανα κάποιο λάθος στην επιλογή μου. Δεν μπορώ να σας το κρύψω, εκείνο το βράδυ έκλαψα..έκλαψα με μαύρο δάκρυ! Μου έιπε να πάω να δουλέψω και με δικά μου χρήματα να βγάλω ότι σχολή θέλω παράλληλα. Μου πρότεινε κιόλας να βρω δουλειά σε έναν γνωστό του. Ουσιαστικά να τον βοηθάω με τους πελάτες που μπαίνουν στο μαγαζί του. Τι να κάνω πήγα, άλλη λύση δεν είχα. Δεν είχα τις δικές μου άκρες για να βρω δουλειά και η εμπειρία με ένα καιρνούργιο περιβάλλον ίσως να μου έκανε καλό, σκέφτηκα.. Παιδιά δεν άργησε να αρχίσω να βαριέμαι, πίσω από μια ταμιακή μηχανή να απαντάω στα ίδια και στα ίδα ερωτήματα. Να παίρνω αυτό το ήλιθιο χαμόγελο και λέω «Ευχαριστούμε για την Προτίμηση σας» και τα λεπτά να μην περνάνε. Τις προάλλες με έπιασε ο πατέρας μου και με ρώτησε μήπως θέλω να κάνω μεταπτυχιακό σε κάτι σχετικό με την σχολή μου και πως μπορεί να ψάξει να βρει ο ίδιος σχολές και να με στηρίξει οικονομικά.Μου βγήκε ένα τόσο αβίαστο «όχι» από μέσα μου και σε λίγα λεπτά κυριεύτηκε το σώμα μου από οργή. Αποχώρησα στο δωμάτιο μου και για ένα λεπτό έκλεισα τα μάτια μου και ευχήθηκα να εξαφανιστώ από αυτό το σπίτι. Θα κάνω λίγη υπομονή ακόμα να μαζέψω λίγα χρήματα και μετά τέλος το μαρτήριο. Θα πάρω την κατεύθυνση που θέλω εγώ στη ζωή μου. Μακάρι να μπορούσα να φύγω και από το σπίτι μου άμεσα θα ήταν λυτρωτικό για μένα..
2
