ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να εξομολογηθώ πως είμαι κυκλοθυμική και είμαι πραγματικά αυτό που λέμε "με τις μέρες μου"...Άλλοτε ξυπνάω και είμαι μες στην τρελή χαρά για τη ζωή μου, για όσα μπορώ να κάνω, που μπορώ ακόμη να ονειρεύομαι, και χαμογελάω σα χαζή όλη μέρα! Ακόμη και το "πάστωμα" στα λεωφορεία για τη σχολή μου φαίνεται ένα μικρό ταξίδι ανάμεσα στους ανθρώπους, και μου είναι απίστευτα εύκολο να πλησιάσω κόσμο, να χαμογελάσω σε αγνώστους, να κάνω γνωριμίες με την ευρύτερη έννοια,ακόμη και με την κυρία στο ταμείο του σούπερ μάρκετ ας πούμε...Και άλλοτε μου φταίνε τα πάντα, κλείνομαι στον εαυτό μου, δε μιλάω σε κανέναν και δε θἐλω κανέναν δίπλα μου:( Εκείνες τις μέρες ο κόσμος και οι άνθρωποι..όλα μου φαίνονται μάυρα, η ζωή μια ματαιότητα, τα όνειρα αυταπάτες κλπ κλπ κλπ..Για να σας δώσω να καταλάβετε, μπορεί να κοιτάς τη γη και να βλέπεις ένα λιβάδι σπαρμένο με πράσινο χορτάρι και ανθισμένα λουλούδια ή...με άσπρους σταυρούς...Η γη όμως, η ζωή είναι και τα δύο στη σύζευξή τους..Εγώ γιατί δεν μπορώ να δω παρά μόνο τη μία ή την άλλη πλευρά της;Αισθάνομαι πως κοιτάω τον κόσμο μέσα από παρωπίδες και τη μία αιθεροβατώ στους ουρανούς, ενώ την άλλη πέφτω κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας...στο έδαφος όμως, στα πόδια μου, δε στέκομαι ποτέ...