ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν πάω προς κατάθλιψη ή αν τα παραλεώ αλλά κάθε μέρα που περνάει όλο και λιγότερο με νοιάζει το οτιδήποτε. Είμαι αγόρι 20 χρονών. Δεν έχω πει τίποτα από ότι νιώθω σε κανεναν, είτε επειδή δεν υπάρχει οικειότητα είτε επειδή δεν θα με πάρουν στα σοβαρά. Πάντα ήμουν άτομο χαμηλών τόνων και για αυτό έχω φάει και ένα μικρό ποσοστό bullying από μικρός. Οι φίλοι που έχω είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μιλάω με όλους αλλά πλέον είναι όλοι τους μακριά σε φοιτητική ζωή είτε επειδή δεν μένουν στην πόλη μου. Δεν έχω παρέα, να βγω έξω έστω και για καφέ. Επίσης ποτέ δεν είχα κοπέλα ή κάποια σχέση αν και μου άρεσαν αρκετά κορίτσια. Μικρός ήμουν πολύ ντροπαλός και πιο μεγάλος δεν το επέτρεψαν οι καταστάσεις. Όταν όλοι εκεί έξω συζητάνε για σεξ εγώ δεν ξέρω καν πως είναι πέρα από διαδικτυακές ταινίες. Ίσως αν γνώριζα περισσότερα άτομα στην ζωή μου να άλλαζε αυτό αλλά δεν γνωρίζω άτομα. Είμαι από μια μικρή πόλη. Όταν τελείωσα το λύκειο πήγα σε ένα ΙΕΚ δύο χρόνων στο οποίο σπούδασα ξενοδόχος. Είχα δικό μου διαμέρισμα έκανα και έναν πολύ καλό φίλο. Τώρα έχω επιστρέψει στην πόλη μου αφού εδώ είναι το σπίτι μου και εδώ υπάρχει κοντά ένα πενταστερο ξενοδοχείο για δουλειά. Στην δουλειά τα άτομα με τα οποία κόλλησα είτε είναι μεγαλύτερης ηλικίας ή συνομίλικοι οι οποίοι ήρθαν από άλλες πόλεις της Ελλάδας και για αυτό δεν έμειναν μετά το τέλος της σεζόν. Ζω με τους γονείς μου εδώ στην πόλη μου και αυτό με κάνει να αισθάνομαι μη ανεξάρτητο άνθρωπο. Νιώθω φυλακισμένος στο ίδιο μου το σπίτι αφού δεν έχω παρέες να βγω έξω όπως θα έπρεπε ένας άνθρωπος στην ηλικία μου. Είπα να προσπαθήσω να κάνω κάτι για αυτό. Έβαλα στόχους και ξεκίνησα να κυνηγάω χόμπι που πάντα είχα. Γράφτηκα σε γυμναστήριο αλλά πέρα από τον γυμναστή δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο. Κάνω γερμανικά αλλά είναι ιδιωτικό το μάθημα. Κυνήγησα και ένα τρελό πάθος που είχα με την αστρονομία, πήρα τηλεσκόπιο και εξερευνώ τον νυχτερινό ουρανό κοιτώντας αστερισμούς και πλανήτες αλλά δεν έχω κάποιον να μοιραστώ αυτές τις νύχτες. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι ποιός ο λόγος για το οτιδήποτε. Η μοναξιά με πνίγει και αισθάνομαι πως δεν μπορώ να κολυμπήσω στην στεριά. Τα βράδια πέφτω στο κρεβάτι και δεν έχω καν ταυτότητα είμαι απλά μια σάρκα που αναπνέει μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Αισθάνομαι πως δεν υπάρχει διέξοδος ή σωτηρία για να μπει το χαμόγελο στα χείλη μου. Δεν έχω κατεύθυνση πλέον.