ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι μερες περνουν... Κυλανε σαν νερο και μεσα στη καθημερινοτητα δεν τις προλαβαινω. Δεν κανω πραγματα για μενα απλα καιω μερες.. Και σκεφτομαι... Σκεφτομαι πολλα... Αλλες φορες ξυπναω και κοιμαμαι με τη σκεψη σου... Αλλες φορες θυμωνω που με αφησες και βαζω τον εγωισμο μπροστα.. Αλλα ειναι θεμα χρονου να φυγει παλι και να επιστρεψει αυτο το συναισθημα... Ερωτας, συνηθεια ή το γαμωτο που μενει? Για ολα αυτα τα ονειρα που εκανε αλλα δεν θα πραγματοποιηθουν ποτε... Για τα βραδια που περνουσε μονος στη σκοπια και σκεφτοταν αραγε που να ναι και τι να κανει... Και οι μερες περνουσαν... Και εκεινος συνεχιζε τη ζωη του αλλα παντα στο πισω μερος του μυαλου του ειχε την αλλη του ζωη... Την ζωη μαζι της και τα πραγματα που θα εκαναν μαζι ενω τωρα τα κανει μονος. Λες και παιζουν 2 πλανα στην ιδια οθονη.... Μια οθονη χωρισμενη στα 2 με το τωρα και το ισως... Καταραμενος να ζει αναμεσα σε 2 ζωες με τη λυπη οτι ποτε δεν θα ξανα γελασει οπως παλια.... Και με την απορια... Αραγε με σκεφτεται τοσο συχνα οσο εγω? Σκεφτοταν και ξανα σκεφτοταν τι νιωθει τελικα και τι τον φοβιζει? Ο μεγαλυτερος του φοβος ειναι οτι εμενε στασιμος... Δεν εκανε πραγματα για τον εαυτο του... Και στη συνεχεια αναρωτιωταν κατι τοσο χαζο για τους υπολοιπους αλλα και τοσο αληθινο για καποιον που εχει περασει απο αυτη τη κατασταση... Θα την ξεπερασω τελικα? θα φυγουν αυτες οι σκεψεις απτο μυαλο μου? θα κοιμαμαι και θα ξυπναω χωρις να την σκεφτομαι πια? Ή τα χρονια θα περνουν η ζωη θα συνεχιζεται αλλα παντα θα υπαρχει αυτο το κενο μεσα μου?... Και στην τελικη? θα ξανα γινω αυτος ο χαμογελαστος και ξεγνιαστος εφηβος που ημουν πριν 3 χρονια?... Ο αγνωστος Χ