ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τετοιες μερες τα τελευταια χρονια χαζευω στο δρομο τους ερωτευμενους και αναρρωτιεμαι αν τελικα τον ερωτα τον βρισκεις ή σε βρισκει εκεινος. Εχω κουραστει μεσα σε ημιμετρα πραγματα και καταστασεις. Οι ανθρωποι σημερα εχουμε γινει πιο κλειστοι και απομακροι. Αλλοι παλι συμβιβαζομαστε γιατι φοβομαστε οτι θα μεινουμε μονοι με τον εαυτο μας. Προσωπικα προτιμω την μοναξια μου παρα το να συμβιβαστω σε μια κατασταση που θα τρωει το μεσα μου μερα με την μερα. Τελευταια ακουω απο φιλους οτι εχω υψηλα στανταρ και αναρρωτιεμαι αν το να αναζητας τον ρομαντισμο, τον ερωτισμο, την ειλικρινεια και το απολυτο συναισθημα ειναι οντως υψηλο στανταρ ή αναποφευκτο προκειμενου να ζησεις ενα μοναδικο και δυνατο συναισθημα. Εχουμε αλλαξει κατα πολυ τα τελευταια χρονια στις ανθρωπινες σχεσεις. Δεν συζηταμε, δεν μοιραζομαστε σκεψεις, συναισθηματα,βλεματα. Δεν λεμε σαγαπω γιατι φοβομαστε πως θα πληγωθουμε, ουτε δειχνουμε τα συναισθηματα μας μεσω των πραξεων μας γιατι φοβομαστε πως θα το εκμεταλευτουν. Δεν εκτιμαμε τον ανθρωπο που εχουμε διπλα μας και δεν παλευουμε καθημερινα παρα επαναπαυομαστε στην καθημερινοτητα της ρουτινας μας. Αποτελεσμα να χανουμε στιγμες, συναισθηματα, ανθρωπους που μας αγαπησαν και τους αγαπησαμε πραγματικα και ολα αυτα γιατι φοβηθηκαμε να παμε κοντρα στο δεδομενο και το συνηθες, γιατι φοβηθηκαμε να βγουμε απο τον συμβιβασμο μας. Δεν ξερω που θα μας βγαλει αυτη η νοοτροπια. Μακαρι μια μερα να ξυπνουσαμε βλεποντας την ζωη με αλλο ματι. Ζωντας περισσοτερο, δρωντας ουσιαστικοτερα, αφηνοντας πισω τα πρεπει και τα μη.