ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά όταν κάθομαι στο σπίτι μ' αρέσει πολύ η ησυχία. Το youtube σπάνια θα το ανοίξω για να βάλω κάποιο τραγούδι. Θέλω ρε παιδί μου να μην ακούγεται τίποτα. Γι' αυτό και όταν βγαίνω έξω, σε πολυάσχολες μέρες με κίνηση και κόσμο με υψηλά ντεσιμπέλ γυρίζω σπίτι με μια μανία να διώξω τη βαβούρα και την ένταση από πάνω μου. Μ' έχουν κατηγορήσει ότι χάνομαι, ότι πολλές φορές είναι σαν να μην είμαι εκεί όταν είμαστε μεγάλη παρέα, ότι παραείμαι ήσυχη. Και ευτυχώς που οι ίδιοι μ' έχουν δει να γίνομαι και η ψυχή της παρέας, οπότε δεν είναι ότι ντρέπομαι ή ότι δεν κολλάω μαζί τους. Απλώς όπου ακούγονται πολλές φωνές αυτόματα η δική μου σταματάει. Δεν το κάνω ηθελημένα, είναι σαν το μυαλό μου να σταματάει να δουλεύει. Εκείνη τη στιγμή δε σκέφτομαι τίποτα και δε νιώθω τίποτα. Μπορείς να μου πεις το πιο αστείο πράγμα στον κόσμο και θα μου ακουστεί σαν το δελτίο καιρού για τους αγρότες. Ή μάλλον δε θα μου ακουστεί καθόλου. Θα είναι σαν να μιλάς στον τοίχο. Δεν ξέρω αν είμαι βαρετή σαν άνθρωπος. Δεν ξέρω αν εξαιτίας κάποιου γεγονότος επέλεξα να σταματάω τις σκέψεις μου και οποιαδήποτε αντίδρασή μου. Ίσως είναι και αρχή κατάθλιψης, δεν έχω καταλάβει ακόμα. Απλώς όλο αυτό με αποξενώνει από τον κόσμο. Αυτόματα αχρηστεύομαι για τους γύρω μου, αφού είμαι σχεδόν ανίκανη για οποιαδήποτε ενδιαφέρουσα συναναστροφή. Και στην προσπάθειά μου για την παραμικρή αλληλεπίδραση ψελλίζω κάτι κοινότυπες απαντήσεις που λέγονται μόνο για να ειπωθούν, δίνοντας ουσιαστικά τέλος στη συζήτηση. Αυτό δεν υπήρχε πάντα και δεν είναι ούτε μόνιμο, ούτε με όλους τους ανθρώπους. Έχω υπάρξει το πιο ουαου άτομο στην παρέα, το πιο εξτριμ, και πραγματικά εκείνη η περίοδος ήταν η πιο φοβερή περίοδος της ζωής μου, απορούσα ακόμα κι εγώ με την ετοιμολογία μου και το χιούμορ μου. Αυτή τι στιγμή όμως νιώθω ότι θα είμαι για πάντα το πιο βαρετό άτομο του κόσμου και ότι δε θα πω ποτέ τίποτα ενδιαφέρον. Και δε σκέφτομαι καν κάτι ενδιαφέρον να πω, δε μου έρχεται τίποτα στο μυαλό, έχουν σταματήσει τα πάντα. Dafuq?