ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

την μία έτσι- την άλλη γιουβέτσι..την μία μου τηλεφωνείς αργά την νύχτα για να με ρωτήσεις τι κάνω (στις 1 το βραδυ σε πήρε ο πόνος!?) και οταν τύχει και βρεθούμε στο μαγαζί κάνεις τον ινδιάνο... οταν χάνομαι με αναζητάς (το βλέπω) - οταν εμφανίζομαι κρατάς αποστασεις. αν μιλήσω με άλλον εμφανίζεσαι για να κατουρίσεις (σαν σκύλος) την περιοχή γύρω γύρω για να μη μπερδευτεί ο απέναντι μο -, οταν είμαι μόνη μου όμως κάνεις την κότα. οταν με βλέπεις με κάποιον που δεν ξέρεις, στραβώνεις, μου κάνεις μούτρα και δεν μου μιλάς για μέρες. Την μία πλησιάζεις, να μου συστήσεις τους φίλους σου (να ξέρω ποιός έιναι τι) και μου την λές οτι δεν σου συστήνω τους φίλους μου. την άλλη μου λές οτι πρέπει να βρείς ένα κόριτσι να συμμαζευτείς και πως εκεί που τρελλαίνεσαι την μία μέρα - την άλλη παγώνεις. την μια με αγκαλίαζεις και την άλλη δεν μου μιλάς. και όλα αυτά συμβαινουν για τόσο πολύ καιρό.και απο τα 15 απέχουμε σχεδόν 20 χρόνια. και δεν είμαστε μαζί..για την ακρίβεια εκτός απο ενα φιλι δεν έχει γίνει τπτ.. ξέρω ξέρω..φταίω κ εγω, για καιρό δεν μπορούσα να φανταστώ οτι μπορεί να με γούσταρες στ αλήθεια..νόμιζα οτι όλα ήταν υπερβολές της φαντασίας μου... αλλά τώρα?? δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ξεκάθαρη κ εσυ δεν θα μπορούσες να είσαι πιο ασαφης.. δεν είναι φόβος, δεν ειναι ανασφάλειες...απλά μαλλον είσαι αναποφάσιστός, και δεν εισαι κ τόσο σίγουρος για το τι θέλεις απο εμένα και απο εσένα...αλλα έλα που κατάφερες κάτι που το είχε καταφέρει μόνο ένας πρίν απο εσένα... κατάφερες να κάνεις εμένα (που η λέξη "αφηνόμαι" δεν υπάρχει πάρα μόνο σαν φήμη) να σε ερωτευτει και να κάθεται στα 33 της μπροστα σε έναν υπολογιστή να ζητάει την βοήθεια του κοινού σαν 15 χρονο...