ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.1.2018 | 01:17

Κ.20

Θα παρακαλούσα να μην με κρίνετε σκληρά... Όχι γιατί πρέπει να με λυπηθείτε αλλά γιατί είμαι ήδη μπερδεμένη και στεναχωρημένη. Λοιπον γενικά είμσι εμφανίσιμη και ιδιαίτερος χαρακτήρας. Εντάξει έχω βγει με κάποιους έχω θελήσει πολλους . Ωστόσο ποιο είναι το θέμα; Οταν υπάρχει η ανταπόκριση απλά φεύγω . Και δεν ξέρω τι να πω. ( Έχω βρει δικαιολογία ότι είμαι πληγωμένη και δεν ειμαι σε φάση για κάτι..που εντάξει ίσως ψιλοισχυει) Πίστευα ότι έφταιγε πραγματικά το πολύ δυσάρεστο βίωμα του παρελθόντος . Όμως τα χρόνια περνούν και εγώ είμαι ακόμα εδώ όντας τοιοχος δυσπρόσιτος ,αδιαπέραστος,σκληρός και κυνικός . Πως γίνεται να βαριέμαι την ανταποκριση; Την έχω συνδέσει με το τέλος του παιχνιδιού . Γενικά θεωρώ ότι η ζωή μου είναι Μονόπολη. Παίζω προχωράω και αυτό . Θέλω να κερδίζω για να νιώθω ικανοποιημένη και μετά βαριέμαι . Τόσο απλά . Και πρόσφατα μάλιστα πέρασα από κατι ειδικές εξαιτασεις στο πανεπηστημιο και ενώ ήξερα ότι δεν θέλω να περάσω το έδωσα γιατί οι περισσότεροι κόβονται. Έτσι πέρασα κέρδισα και τώρα νιώθω καλά . Και άφησα άλλον να πάρει την θέση μου που το ήθελε . Επίσης και στις πανελλαδικές το ίδιο . Έγραψα πόσα μόρια έτσι για να νιώθω καλά και μόλις κέρδισα απλά επέλεξα μια χαμηλοβαθμη σχολή ενώ ήξερα ότι αυτό ήθελα .και το χειρότερο; Δεν λέω σε κανέναν ότι πέρασα έγραψα έσκισα κτλ . Και παραπονιέμαι ότι δεν έχω ανταπόκριση... Αλλά στο μυαλό νιώθω αφέντρα του μυαλού μου και των ικανοτήτων μου.Πόσο λυπητερό; Έχω διαβάσει παρόμοιεσ εξομολογησεις αλλά δεν ξέρω ,εγώ νομίζω είμαι άρρωστη. Εθισμένη στο παιχνίδι της κατάκτησης και των στόχων.Σε αυτο που πολλοι θθελουν αλλά ελάχιστοι μπορούν να έχουν.Πρεοπει να παω σε ψυχολόγο ή κατευθείαν σε ψυχιατρείο; Μήπως υπερβάλλω όμως; Αχ δεν ξέρω πραγματικά φοβάμαι να ανοιχτώ για το θέμα γιατί θα κριθώ (δικαίως )και θα μείνω μόνη μου. Οπότε απλα τα καταπίνω και νιώθω τόσο πιεσμένη και ψεύτικη . Δεν νιώθω ο εαυτός μου . Αλλά όντως οι άνθρωποι δεν είναι πιόνια
4
 
 
 
 
σχόλια
Το ότι κηνυγάς κάτι και μόλις το καταφέρεις χάνεις το ενδιαφέρον σου, μετά αναζητάς το επόμενο "κάτι" για να επαναληφθεί όλο αυτό θεωρώ πως πρέπει να το ψάξεις με κάποιον ψυχολόγο. Κάτι σημαίνει για τα βιώματά σου και σίγουρα είναι βασανιστικό να ζεις με αυτό. Καλή επιτυχία στην εσωτερική σου αναζήτηση!
Μπορείς να πετάς μπηχτες, υπονοούμενα στον αέρα σχετικά με τα βαθύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζεις και να δεις αν ο άλλος ανταποκριθεί και πώς. Πχ αν φοβάσαι τη δέσμευση επειδη ο πρωην σου σε έδερνε, μπορείς να πετάξεις: "υπαρχουν πολλοί φόβοι που μπορεί να έχει κάποιος στις σχέσεις του, όπως αν δεν αρέσει στον άλλον, αν πονεσει... ψυχικα ή σωματικά....." Αν ο συνομιλητής έχει παρόμοιες εμπειρίες υπάρχει (μικρη μεν, αλλά υπάρχει) πιθανότητα να τσιμπήσει και να εξελίξει το θεμα... αν δεν καταλάβει τίποτα, μπορείς και το ανασκευάζεις "εννοώ να πονέσει τόσο πολύ ψυχικά που να του βγουν ψυχοσωματικα συμπτώματα" ή χαριτολογώντας "εννοώ να σε νευριάζει ο άλλος τόσο πολύ που να του χτυπάς το κεφάλι στον τοίχο!". Εντάξει το πχ που έδωσα μπορεί να ήταν fail, αλλά νομίζω έπιασες το νόημα.Αν νιωθεις ότι κανείς δε σε καταλαβαινει ψάξε και στο ιντερνετ απρόσωπα παρόμοια με σένα άτομα.Βγαλτο από μέσα σου ακόμα και σε ειδικό ψυχικής υγείας. Αλλά βγαλτο! Το ότι έγραψες αυτήν την εξομολόγηση είναι ένα πολύ καλό πρώτο βημα!Μη νομίζεις ότι δεν υπάρχουν άτομα σαν εσένα. Υπάρχουν, απλά κρυβονται κι αυτά υπό το καθεστώς φόβου της κριτικής. Αν συνομιλήσεις με τέτοια άτομα ή με ειδικό θα νιωσεις αμέσως αμεσως πολύ καλύτερα! :-)
Scroll to top icon