ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

....η αλήθεια σκοτώνει, γι' αυτό και κάνεις πως δεν την βλέπεις...αλλά κάποια στιγμή πρέπει να την αντιμετωπίσεις καταπρόσωπο...εκεί θα φανεί πόσο δυνατός είσαι. Κι αν είναι αργά γι' αλήθειες, μήπως είναι αργά για τα πάντα; Μήπως δεν αντέχω άλλο ψέμα; Και τί να περιμένω άραγε από την αλήθεια...μπορώ να προσδοκώ μια λύτρωση από τον ήλιο; Κι αν θέλω να πιστέψω στον ήλιο, πώς να σηκώσω το βλέμμα προς τα πάνω; Μην απατάσαι,δε με έχεις ακούσει ποτέ, γιατί δε σου έχω μιλήσει ποτέ, όταν και αν σου μιλήσω κάποτε, θα καταλάβεις τη διαφορά. Αν μου κάνεις πλάκα, απλά λυπήσου με, ακόμη και στον εχθρό δείχνουμε κάποιο έλεος. Δεν είμαι αρκετά δυνατή στον έρωτα, κι αυτό γιατί θέλω πιο πολύ μια αγκαλιά και λιγότερο όλα τ' άλλα. Εσύ πάλι δε θέλεις αγάπη είπες...και ποτέ δεν κατάφερε κανείς να δώσει σε κανέναν τίποτα με το ζόρι (εκτός από το σιρόπι όταν ήμουν άρρωστη...παιδικές τραυματικές εμπειρίες:p)..θέλω κάποιον να με παρηγορήσει χωρίς να ξέρω από τί, θέλω να μου πει συγνώμη αν δεν μπορώ να το πω εγώ. Το μεγαλύτερό μου ψέμα ήταν ότι δε χρειάζομαι κάποιον να στηριχτώ. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια...δεν έχω καταφέρει να στηρίζομαι στα πόδια μου, θα ήθελα να μπορούσα, πείθω τον εαυτό μου ότι μπορώ, κάνω επιπολαιότητες για να τα καταφέρω...νομίζω ότι νικώντας το φόβο μου για το σκοτάδι θα ξεπεράσω και το φόβο μου για το φως...αλλά δεν έχω μάθει να το κάνω, γι' αυτό φοβάμαι τόσο μήπως πέσω...Κατάλαβες; Γι' αυτό δε θα ανεχτώ από σένα άλλα ψέματα, άλλες φάρσες και άλλη ειρωνεία. Αν θες να αποχωρήσεις, είναι καιρός να το κάνεις. Πρώτα όμως, μου χρωστάς μια αλήθεια. Και τα μεγαλύτερα ψέματα...κρύβουν μέσα τους τις μεγαλύτερες αλήθειες. Ο μόνος άνθρωπος που ξέρει σχεδόν τα πάντα για μένα είναι η αδερφή μου, τώρα εσύ ξέρεις περισσότερα από αυτήν, γιατί μαζί με τις αλήθειες μου ξέρεις και τα ψέματά μου...αυτό είναι τρομακτικό (και ανήθικο). Τί είναι αυτό που έκανες για μενα και σε κάνει να κοιμάσαι με τη συνείδηση ήσυχη; Πες μου, να καταλάβω...μήπως και μου περάσει ο πόνος που με πιάνει κάθε τόσο στο στήθος..