ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εν μέσω γιορτών μαθαίνω πως οι γονείς μου χωρίζουν. Και δε ξέρω πως να φερθώ, τι να νιώσω. Πάντα ήμουν η ανεξάρτητη της οικογένειας, η φευγάτη, το Μαράκι... Πάντα όλοι είχαν προσδοκίες από μένα, και τι θα πω, πως θα φερθώ. Και τώρα δεν έχω κάτι να πω. Δε ξέρω πως να νιώσω, έχω τελείως μουδιάσει. Μισό λεπτό να βάλω το αγαπημένο μου τραγούδι. Αγαπημένο όμως για αυτό το καιρό, γιατί μετά από λίγο καιρό πάλι θα έχω κάποιο άλλο τραγούδι να αγαπώ, γιατί πολύ απλά τίποτα δε μένει στάσιμο. Τελικά. Γιατί εγώ; Και συνεχίζω λοιπόν... Μέτα από τόσα χρόνια λες πως γίνετε αυτό; Να όμως που έγινε, και η ζωή πάει παρακάτω. Τίποτα δε γκρεμίστηκε. Και σκέφτεται κανείς τώρα, μα χρονιάρες μέρες κρίμα το κορίτσι. Γιατί κρίμα; Γιατί πρέπει να εξαρτάται η δική μου ευτυχία από τους άλλους; Και δε μιλάω απαραίτητα για τους γονείς μου, μιλάω γενικά. Κατέληξα και εγώ στο εξής συμπέρασμα. Το πεπρωμένο σου δεν είναι θέμα τύχης, αλλά είναι θέμα επιλογής. Γιατί τέτοια στεναχώρια γύρω μου; Βλέπω και φίλους μου που όλο και κάτι έχουν, όλο και δεν είναι χαρούμενοι, ικανοποιημένοι . Μα γιατί; Φτιάξε τη ζωή σου έτσι ακριβώς όπως σε κάνει χαρούμενο. Και άμα δε σαρέσει κάτι? Φύγε. Τόσο απλά. Έχεις πολύ περισσότερη δύναμη από αυτή που νομίζεις. Και καλώς η κακώς κάποιες φορές σε βλέπω που κάνεις τα στραβά μάτια και δε θες να το πιστέψεις. Μάλλον κακώς. Άντε τώρα σκάσε μου ένα χαμόγελο, και εγώ σε εσένα που το διαβάζεις σου στέλνω την αγάπη μου, ναι την αγάπη μου! Και μια αγκαλιά, να κάπως σφιχτά και λίγο άτσαλα. Έτσι για να νιώσεις, πως ο κόσμος σου γλύκανε λιγάκι.