24.9.2013 | 12:57
και τώρα τί;
ο έρωτας (ή η προσδοκία του), οι αγαπημένοι-αδερφικοί φίλοι και η καλοπέραση στα μέτρα του εφικτού ήταν πάντα η απάντησή μου, η διέξοδος στην τραγικότητα της γήινης ύπαρξής μας.και τώρα, σαν να μην μου φτάνουν όλα αυτά, σαν κάτι να μου λείπει, σαν οι ανάγκες μου να διευρύνονται.νομίζω είμαι έτοιμος να τεκνοποιήσω.(να, το έγραψα. ένα ελάχιστα μικρό βηματάκι)
