29.11.2012 | 03:59
Και ξαφνικά...αγαπάς.
Δεν ξέρω τι να κάνω, με ποιον να μοιραστώ τη χαρά μου. Η ψυχή μου κοντεύει να εκραγεί, η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει. Λες κι έχω πάρει ecstacy και αμφεταμίνες και κοκαΐνη μαζί, όλα τα ναρκωτικά μαζεμένα και έχω ξεφύγει ψηλά, πολύ ψηλά. Τον αγαπάω. Μη ρωτάς το πως, το γιατί, να το εξηγήσω δεν μπορώ. Τυχαίο; Μοιραίο; Ο Θεός; Το σύμπαν; Δεν ξέρω. Έγινε όμως και η ψυχή μου είναι άνω κάτω. Η' μάλλον όχι άνω κάτω, αλλά ανακατεμένη με άγρια χαρά και μια ενστικτώδη και απόλυτη σιγουριά ότι αυτός είναι, είναι ο άντρας που θα παντρευτώ, ο άντρας που θα μοιραστώ τη ζωή μου, ο πατέρας των παιδιών μου, το κομμάτι μου που έλειπε και το βρήκα τώρα. Μη με ρωτάς γιατί και πως σου λέω. Απλά το ξέρω. Γεννημένοι και μεγαλωμένοι σ΄άλλα μέρη ο καθένας, κι όμως βρεθήκαμε τώρα, στην κατάλληλη χώρα, στην κατάλληλη μέρα, στην κατάλληλη στιγμή. Εδώ είμαστε. Τελικός σταθμός. Παίρνω τις βαλίτσες μου και κατεβαίνω από το τρένο. Έφτασα σπίτι μου.