Επιτέλους βρήκα μια δουλειά πάνω στο αντικείμενο μου
Βέβαια καθημερινές έχω μαθήματα σε ένα ΙΕΚ που πρέπει να βρίσκομαι εκεί λόγω του ότι οι απουσίες είναι μετρημένες …
Έχω ανάγκη τα χρήματα κ ας είναι λίγα διότι η οικογένεια μου δεν είναι σε καλή οικονομική κατάσταση κ γενικά δεν θα ήθελα να επιβαρύνω με δικά μου έξοδα ..
Πηγαίνω το πρωί και κανονικά η δουλειά μου είναι μέχρι τις 3 γιατί 4 πρέπει να βρίσκομαι στο μάθημα .. όμως τυχαίνει το αφεντικό να με καθυστερεί κ να φεύγω 3 κ μισή , ευτυχώς μένω κοντά και πηγαίνω με τα πόδια όσο πιο γρήγορα μπορώ να φάω και να τρέξω να προλάβω την συγκοινωνία .. καμία φορά με πάει η δουλειά 4 παρά και δεν πηγαίνω καθόλου σπίτι , γενικά αν έχω χρήματα παραγγέλνω να φάω κάτι στην σχολή όμως αν δεν έχω τρώω 9 παρά το βράδυ σπίτι ..
Γενικά η συγκεκριμένη δουλειά είναι ορθοστασία όλες τις ώρες και να κανείς ότι λέει το αφεντικό , βέβαια δεν έχω μπει ακόμα στα κυρια της δουλειές εγώ εκεί είμαι βοηθητικά δίνοντας στο αφεντικό τα πράγματα και βλέποντας για να μαθαίνω , καθαριότητα κ βασικά πράγματα .. αλλά και πάλι είναι πολύ κουραστικό είμαι 12 ώρες στο πόδι όλη την μέρα .. κ τα σαββατα κλείνω 11ωρο στην δουλειά χωρίς να προλάβω καν να φάω κάτι
Το κύριο θέμα δεν είναι όμως η ορθοστασία κ οι πολλές ώρες , είναι η ειρωνία που τρώω επειδή δεν ξέρω όσα ξέρουν οι υπόλοιποι , το ύφος του αφεντικού αν κάνω κάποιο λάθος και το σνομπάρισμα που τρώω από τους άλλους συναδέλφους οι οποίοι θα με βοηθήσουν και θα μου δείξουν κάτι μόνο αν τους πει το αφεντικό αλλιώς τους κυνηγάω από πίσω για να ρωτήσω κατι που επείγει κ γυρνάνε με κοιτάνε με ένα υφάκι απερίγραπτο το οποίο είναι σαν να με ρωτάνε αν είμαι χαζή, δεν θέλω να πάρω πρωτοβουλία και να είναι λάθος και να τα ακούσω από πάνω .. και σκέφτομαι κ εγώ ,εκείνοι δεν σκέφτονται από που άρχισαν κ ότι στην αρχή ούτε εκείνοι ήξεραν πως λειτουργούσε το όλο θέμα , δηλαδή αξίζω να με κοιτάνε υποτιμητικά επειδή δεν ξέρω πως λειτουργούν σαν ομάδα και προσπαθώ να μάθω ..